A mediados deste xuño recibín en Chozas, proxecto permacultor onde estou residindo uns meses, unhas cepas de alga espirulina procedentes de Mallorca. Comezar un cultivo de espirulina para autoabastecemento das persoas que aquí habitan permanentemente ou intermitentemente durante o ano, así como para investigar na liña de fitodepuración e biodiésel no futuro. É un dos tres proxectos que estou realizando neste espazo.
Tanto a cepa como a documentación necesaria para comezar o cultivo teño que agradecerlla á Xarxa d’Espirulina Catalana, documentación que estou traducindo ao galego para expandir a rede. O meu agradecemento a elxs e, en especial, a Lázaro Méndez que foi a persoa que me enviou a cepa para comezar.
Cando chegou mesturei a cepa con 4 litros de auga, (sen cloro, temos a sorte de que en Chozas a auga non está tratada.Cando non é así hai que deixala estancada un día para que perda o cloro). Nela introducín sal e bicarbonato sódico para completar o seu medio de vida. A continuación incoporei minerais (nitratos e aquelato de ferro) que Lázaro tamén enviara. Aconséllase ao comezar, proporcionar alimentación mineral.Posteriormente pódese pasar xa a suministrar pipí (que proporciona todos os nitratos precisos e ao que só hai que engadirlle ferro que pode suministrarse cunha solución de auga onde tes sumerxidos clavos oxidados).
A continuación hai que pasar a medir o seu PH (o recomendado está entre 8’5 e 10’5) e a calcular a súa densidade para poder comprobar o seu crecemento. E darlle moito, moito amor.
A continuación funlle dando moita iluminación e calor (coidando que non impacte o sol directo porque pode queimala) coidándoa de cando en vez cunha tela branca con furados se exposta ao sol.Outras veces simplemente deixeina á sombra. Tamén comprei unha bomba de ar para que esté continuamente en movemento durante o día, a axitación vénlle moi ben para distribuír alimento, iluminación e calor uniformemente.A espirulina non debe estar a menos de 18 ºC, sendo a partir dos 23ºC cando prolifera mellor, e aumentando a súa proliferación coa temperatura.
Progresivamente a densidade foi medrando segundo o esperado, a pesar do verán estrano que houbo con choivas e mudanzas de temperatura drásticas, nos propios días e dependendo das semanas. O pH tamén manténse perfecto.
Un día a espirulina amaneceu cunha escuma branca.Este síntoma non aparecía nos manuais e investigamos online tanto Lázaro desde Mallorca como eu.A escuma era perda de proteína (a espirulina estaba viva) e fora causada por un contraste térmico.Desde entón o controlo da temperatura con termómetro ten sido continuo para darlle calor pero evitarlle mudanzas de moitos graos en poucas horas e coido de colocala sempre á sombra. A espirulina seguiu ben, e na última medición de densidade xa tiña duplicado a inicial. Igualmente achegándose ao outono metereille un termostato e un aquecedor de auga para ter un entorno térmico máis controlado.
En breves, publicarei manuais traducidos para facilitar a calquera o inicio do coidado desta marabillosa alga, e por suposto, o inicio da partilla de cepas 
