Category Archives: Rehber

Dec 31 2013
3 Comments
Rehber

Arch Linux’u USB Belleğe Kurmak

Bu rehberin amacı kendinize ait ve USB bellek içinde taşıyabileceğiniz, sizin özelleştirdiğiniz ve kurulumun her adımını bilerek yaptığınız bir GNU/Linux’a sahip olmak. Yani, ihtiyaçlarınız nelerse sadece onları ekleyecek, her an yanınızda taşıyabilecek ve sorunsuz bir şekilde güvenle kullanabilecek, kişiselleştirilmiş bir dağıtımınızın olması.

Herhangi bir GNU/Linux dağıtımını da USB belleğinize yazdırabilir, tüm bu aşağıda anlattığım kısımlara girmeden kolayce USB belleğinizde çalışan bir dağıtıma sahip olabilirsiniz. Fakat bu yöntemin sağlayacağı faydalara bakarsak eğer:

  • Kurulumun her aşamasını görme, yapma ve düzenleme fırsatına sahip olacaksınız.
  • Bu sizin GNU/Linux bilginizi arttıracak mükemmel bir fırsat olabilir.
  • İstemediğiniz bir sürü gereksiz uygulama yerine sadece sizin istediğiniz uygulamalardan oluşan bir sisteme sahip olma olanağı.
  • Güvenliği kendi ihtiyaçlarınız doğrultusunda sağlayabilme (iptables vs).
  • Güvenmediğimiz makinelerde kullanabilme. (Eğer internet dinleniyorsa gene güvenliğiniz tehlikede olabilir fakat Tor ve VPN seçenekleri mevcut.)

O kadar faydasını saydım peki bize zararı olabilir mi?

  • Zaman gerektirebilir.
  • Aşamalarda karşılaşabileceğiniz sorunlar sizi yıldırabilir. Ama yılmayın, arayın muhakkak yazılmış bir şeyler bulursunuz.

Karışık bir rehber gibi gözükebilir ama elimden geldiğince her şeyi çok açık olarak yazacağım. Önce, elimizde GNU/Linux kurulu bir sistem olursa (Arch olmadığı varsayılarak anlatılacak rehber) sorunsuz bir şekilde ilerleyebilirsiniz. Hemen hemen tüm işlemler root olarak gerçekleştirilecek, o yüzden dikkatli olmanızda fayda var. Komutlar “~ $” ile düzenlenecek kısımlar “#”  (başlarına # koymayın) ile gösterilmiştir.

1. USB belleği biçimlendirmek

USB belleğimizi taktık ve öncelikle bunda bir bölüm oluşturmalıyız. Bu da cfdisk’i kullanarak yapacağız. Sizin dikkat etmeniz gereken USB’nin bağlama noktasının ne olduğu. Ben /dev/sdc olarak alıyorum. Sizde bu /dev/sdb olabilir veya /dev/sd[x] (x herhangi bir değer) olabilir. Yanlışlıkla kullandığınız alanı seçerseniz bilgileriniz silinecektir.

~ $ cfdisk /dev/sdc
New -> Primary -> Linux, Write diyerek yazıyor ve Quit diyerek bu ekrandan çıkıyoruz.

2. Arch Linux Bootstrap paketi

Arch Linux’un cd imajını yazdırıp oradan da gidebilirsiniz. Fakat, bu rehberde bootstrap ile kurulumu gerçekleştireceğiz. Öncelikle Arch Linux’un bu paketini indirip arşivden çıkartmalıyız. İndireceğiniz dizinde açacağınızı varsayıyorum.

~ $ wget -c http://mirrors.kernel.org/archlinux/iso/2013.12.01/archlinux-bootstrap-2013.12.01-x86_64.tar.gz
~ $ tar xzf archlinux-bootstrap-2013.12.01-x86_64.tar.gz

Arşivi çıkarttıktan sonra elimizde root.x86_64 adında bir klasörümüz olacak. Burada chroot olmadan önce Arch Linux’un yansı dosyasını düzenlemeliyiz.

~ $ nano root.x86_64/etc/pacman.d/mirrorlist

Size en yakın olan sunucunun başındaki # işaretini kaldırın ve kaydedip çıkın. Buradan sonra şu işlemleri gerçekleştirin:

~ $ cp /etc/resolv.conf root.x86_64/etc
~ $ mount --rbind /proc root.x86_64/proc
~ $ mount --rbind /sys root.x86_64/sys
~ $ mount --rbind /dev root.x86_64/dev
~ $ mount --rbind /run root.x86_64/run

Önemli noktaları bağladıktan sonra chroot için artık hazırız:

~ $ chroot root.x86_64 /bin/bash

Kuruluma geçmeden önce son adım olarak Arch Linux paket yöneticisi pacman‘in anahtarları kurması gerekmektedir.

~ $ pacman-key --init
~ $ pacman-key --populate archlinux

İlk bölümde USB belleğimizde bir alan oluşturmuş fakat bunu biçimlendirmemiştik. Şimdi bu oluşturduğumuz alanı biçimlendirelim:

~ $ mkfs.ext4 /dev/sdc1 -L /

Görüldüğü üzere “-L /” ile biçimlendirdiğim bu alana “/” etiketini verdim. Bu seçenek size kalmış. Ext4 yerine farklı bir dosya sistemi de seçebilirsiniz. Daha sonra USB belleğimizi bootstrap altında bağlamalıyız:

~ $ mount /dev/sdc1 /mnt

Her şey buraya kadar yolunda gittiyse rahatça kuruluma geçebebiliriz.

3. Arch Linux kurulumu

Önce, temel Arch Linux kurulumu gerçekleştirip Grub yerine Syslinux’u tercih edeceğiz. Grub’la devam etmek isteyen varsa kurulumu yapıp Grub ayarları için Arch Linux’un wikisine bakabilir. Biraz sıkıntılı olduğu için ben Grub’u atladım. Syslinux hiç sıkıntı çıkartmadı bana. Temel kurulum:

~ $ pacstrap /mnt base syslinux

Bu işlem biraz sürebilir. Yaklaşık 150mb kadar paket indirip kuracak. USB belleğinizin yazma hızı da önemli. Kurulum tamamlandıktan sonra fstab‘ı oluşturalım:

~ $ genfstab -p /mnt >> /mnt/etc/fstab

Burada /dev/sdc1 olarak değil de UUID üzerinden gitmeliyiz. Çünkü farklı makinelere taktığımız zaman bağlama noktası farklılık gösterebilir ve sistemimiz açılmayabilir. USB belleğinizin UUID numarası fstab içinde var. Eğer yoksa:

~ $ ls -l /dev/disk/by-uuid/
total 0
lrwxrwxrwx 1 root root 10 Dec 31 17:09 6c27259c-bff8-42a2-b14a-df16aad78ba4 -> ../../sdc1

UUID numaranız 6c27259c-bff8-42a2-b14a-df16aad78ba4, fstab ise:

~ $ nano /etc/fstab

# UUID=6c27259c-bff8-42a2-b14a-df16aad78ba4 / ext4 defaults,noatime 0 1

Şeklinde düzenlemeniz yeterli. Buradan sonra syslinux’u kurarak ayarlarını gerçekleştireceğiz:

~ $ syslinux-install_update -i -a -m
~ $ nano /boot/syslinux/syslinux.cfg

Syslinux’un ayar dosyasını açtıktan sonra LABEL Arch kısmını bulun ve USB belleğinizin UUID numarasını yazın:

LABEL Arch
MENU LABEL Arch Linux
LINUX ../vmlinuz-linux
APPEND root=UUID=6c27259c-bff8-42a2-b14a-df16aad78ba4 ro
INITRD ../initramfs-linux.img

Kaydedin ve çıkın. Şimdi sıra Arch Linux içinde chroot olmaya geldi:

~ $ arch-chroot /mnt

Hostname –diğer deyişle bilgisayarınızın adı– oluşturalım:
~ $ nano /etc/hostname

Hosts dosyamızı düzenleyelim (localhost’u bilgisayarınızın adıyla değiştirin):
~ $ nano /etc/hosts

Vconsole dosyamızı –klavye, yazı tipi düzeni– oluşturalım:
~ $ nano /etc/vconsole.conf
# KEYMAP=trq
# FONT=iso09.08

Locale dosyamızı –sistem dilini– oluşturalım:
~ $ nano /etc/locale.conf
# LANG=tr_TR.UTF-8

Yerel saatimizi belirleyelim:
~ $ ln -s /usr/share/zoneinfo/Europe/Istanbul /etc/localtime

Karakter desteği (başlarındaki # işaretini kaldırın):
~ $ nano /etc/locale.gen
# tr_TR.UTF-8 UTF-8
# tr_TR ISO-8859-9
~ $ locale-gen/

Initramfs imajını oluşturmadan önce mkinitcpio.conf dosyası içinde küçük bir yer değişikliği yapacağız (block görüldüğü üzere udev’den sonra gelecek):

~ $ nano /etc/mkinitcpio.conf
# HOOKS="base udev block autodetect modconf filesystems keyboard fsck"
~ $ mkinitcpio -p linux

Root şifremizi belirleyelim:
passwd

Kullanıcı (kullanici yerine kendi kullanıcı adınızı seçin) ve kullanıcı şifresi oluşturalım:
~ $ useradd -m -g users -G audio,video,wheel,storage,optical,power,network,log -s /bin/bash kullanici
~ $ passwd kullanici

4. Xorg kurulumu

Şimdi Xorg kuracağız. Farklı makinelerde çalışan bir sistem hazırladığımız için Xorg’u tüm sürücüleriyle kurmalıyız (all diyin).

~ $ pacman -S xorg

5. ALSA kurulumu

Ses için gerekli olan ALSA paketini kurmamız gerekmekte:

~ $ pacman -S alsa-utils alsa-firmware

6. NetworkManager kurulumu

Ben NetworkManager’ı seçtim. Wicd veya başka alternatifler size kalmış. NetworkManager’ı seçmemdeki neden OpenVPN. Kuruluma bunu da dahil edeceğiz:

~ $ pacman -S networkmanager networkmanager-openvpn network-manager-applet
~ $ systemctl enable NetworkManager

7. Masaüstü ortamının kurulması

USB belleğinizin boyutu ne kadar bilmiyorum. Tavsiye olarak ben pencere yöneticisi ya da LXDE gibi hafif masaüstü ortamlarını tercih ederdim. Rehberde LXDE’yi seçtim. Bu seçim size kalmıştır, istersenix XFCE, istersenix Openbox vs. de kurabilirsiniz. Fakat seçimlerinizin yanında bir tane de giriş yöneticisi seçmeli ve ayarlamalısınız. LXDE’de lxdm var o yüzden farklı bir şey seçmemize gerek yok.

~ $ pacman -S lxde ntfs-3g dosfstools
~ $ systemctl enable lxdm

8. Basit bir kişiselleştirme

Buradan sonra kullanmak istediğimiz programların kurulumu var. Ben basit bir örnek üzerinden göstereceğim. Tarayıcı seçiminden ofis ortamına kadar her şey size kalmıştır.

~ $ pacman -S firefox pidgin pidgin-otr abiword abiword-plugins gnumeric transmission-gtk icedtea-web-java7 gimp epdfview tor vlc ttf-dejavu
~ $ systemctl enable tor.service

Kurulumda indirilen paketleri yer kaplamaması için temizlemek isterseniz:
~ $ pacman -Scc
~ $  exit

9. Son adımlar

Buraya kadar da her şey sorunsuz bir şekilde kurulmuşsa artık bağlama noktalarını kaldırabilir ve chroot’tan çıkabiliriz.

~ $ umount /mnt
~ $ exit
~ $ umount -lf root.x86_64/proc
~ $ umount -lf root.x86_64/sys
~ $ umount -lf root.x86_64/dev
~ $ umount -lf root.x86_64/run

Artık bilgisayarınızı USB belleğinizden başlatabilir ve Arch Linux’unuzu kullanmaya başlayabilirsiniz. Kurulumun 5, 6, 7 ve 8. adımları kuracak kişiye kalıyor. Burada her adımı kendinize göre özelleştirebilir ve istekleriniz doğrultusunda kurulum yapabilirsiniz. Hepinize kolay gelsin, iyi yıllar.

Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,
Oct 29 2013
3 Comments
Güvenlik, Rehber

Şifreler, Şifreler Ve Şifreler

Basit ve etkili bir şifrelemeden bahsettim fakat bir şifrenin nerede saklandığı, nasıl saklandığı, bu şifrelerin nasıl kırıldığında dair bir yazım yoktu. En azından temel kriptografi bilgisi ve basit bir Hashcat örneği ile bu eksikliği giderebilirim. Yazının eksik kaldığı noktalar elbette vardır ve herhangi bir grubu tatmin etme amacı yoktur. Bu yazı bunun ve bunun derlenmiş halidir.

  • Şifreler nerede saklanıyor?

Veritabanlarında. İlk bakışta dalga geçiyorum gibi gelecek ama durum bu. Unix ve Unix benzeri işletim sistemlerinde şifreler tek bir metin dosyasında, Windows’ta ise binary dosyasında saklanmaktalar. Elbette şifrelerin kriptosuz hallerini herhangi bir metin dosyasında bulundurmak mantıklı değildir. Bu dosyayı eline geçiren bir saldırgan şifrelerinize de sahip olacaktır. Bu nedenden dolayı bütün işletim sistemleri şifreleri bir hash algoritması ile çalıştırır, sonuç olarak veritabanlarında kriptografik hash olarak saklarlar. Bu ise şunu sağlar; eğer bir saldırgan bu veritabanını bir şekilde eline geçirirse, hash olarak saklanmış şifreleri bakarak çözemeyecektir.

Örneğin, GNU/Linux’ta kullanıcı için bir şifre oluşturduğunuz zaman bu şifre sha-512 algoritması ile hashlenerek /etc/shadow dosyası içinde yerini alır (AES ve Rijndael şifrelemesini de ekleyelim). Bu dosyaya baktığımız zaman;

kame:$6$7gNvdbpz$c6fb024a22c4db9101ea1d20596034../:15758:0:99999:7:::

$6 = Sha-512 hash algoritması.
$7gNvdbpz = Salt değeri.
$6fb024a22c4db9101ea1d20596034.. = Şifre.
:15758= Son şifre değişikliği tarihi (gün sayısıdır, başlangıç tarihi 1 Ocak 1970).
:0 = Şifre değişiklikleri arasındaki minimum süre.
:99999 = Şifrenin maksimum geçerlilik süresi (gün sayısıdır).
:7 = Hesap kapatıldıktan sonra şifrenin dolma süresi.

  • Peki hash nedir?

Hash, bir hashing algoritmasının (md5, sha-1, sha-2 vs.) kriptografik çıktısıdır. Bir hashing algoritması açık metin ile şifrelenmiş metin arasında tek yönlü bir dönüşüm sağlar. Bu şu demektir; eğer ben herhangi bir açık metni bir hashing algoritması ile şifrelenmiş metne dönüştürmüşsem, hashing algoritmasını tekrar kullanarak şifrelenmiş metinden açık metne ulaşamayacağım. Herhangi bir hashing algoritması tarafından boyutu standart olmayan bir girdinin şifrelenmiş çıktısı hashing algoritmasına göre eşit uzunluktadır. Diğer bir deyişle, bir e-kitabın boyutu ya da bir filmin boyutu ya da bir metnin boyutu ne olursa olsun, çıktının uzunluğu algoritmaya göre sabittir. Bunun kriptografide önemli olmasının sebebi, eğer bütün algoritmalar kendi türleri içinde aynı uzunlukta çıktıyı verirse, girdinin boyutunu ya da türünü belirlemek mümkün olamaz.

  • Salting, biz buna tuzlama mı desek?

Salting‘in türkçeye nasıl çevrildiğini ya da ne denildiğini bilmiyorum. Nedir noktasına gelirsek eğer, Salt rastgele verilen bir değer olup gizli değildir ve rastgele oluşturulur, şifre hashi ile birlikte saklanır. Büyük boyutlardaki salt değeri önceden hesaplanmış saldırılarını, mesela rainbow tablousu, her şifreyi eşsiz olarak hashleyerek engeller. Yani Ali ile Ayşe, aynı veritabanında saklanan tıpatıp aynı şifrelere sahip olsa bile, salt değerleri ile birbirinden farklı hash değerlerine sahip olacaklar ve bir saldırgan veritabanına erişse bile bu iki kişinin şifresinin aynı olduğunu bilemeyecektir.

Saldırganın başarılı olabilmesi için her salt değerini de ayrı ayrı hesaba katması gerekmektedir. Salting’in kullanılmasının nedeni şifrelerdeki entropi düzeyini arttırmaktır. Bir diğer deyişle, bizlere fazladan koruma sağlar.

Kripto fonksiyonunda iki girdi vardır. Bunlar $salt ve $key’dir, crypt($salt, $anahtar). Eğer salt değerimizin “0Z” ve şifremizin “kame” olduğunu varsayarsak $salt + $şifre;

0Zkame

Artık bu hashlenecek ve şifre veritabanında saklanacaktır. Bu şifrenin eğer bir kullanıcı şifresi olduğunu varsayarsak, /etc/shadow altında hash ile birlikte saklandığını görebiliriz. Örneğin, sisteme giriş yapmak istediğimizde, doğrulama yapmamız gerekecektir. Doğrulama, kullanıcı adı ve şifresi girildiğinde önce salt değerini alacak ve girilen şifre ile birlikte kripto fonksiyonunu çalıştıracaktır. Ardından, eğer şifreniz doğru ise hashler birbirini tutacak ve sisteme girebileceksiniz.

  • Birkaç örnek

En popüler hashing algoritmalarından biri (bugünlerde zayıf olduğu sıkça tekrarlansa da) MD5‘tir. MD5 hashing algoritması 128 bit yani 16 byte’tır. Çıktısı 32 haneli, onaltılı (0,…,9, a,…,f) (hex) sayıdan oluşur. Yani, 2 hex = 1 byte, 16 byte = 128-bit.

“kame” dizisini MD5’e dönüştürürsek;

kame ~ % echo -n 'kame' | md5sum | cut -f 1 -d " "
366b18ce0695e44bfc30423b9eb8a793

İçinde sadece “test” yazan “test.txt” dosyasını MD5’e dönüştürürsek;

kame ~ % md5sum test.txt
098f6bcd4621d373cade4e832627b4f6  test.txt

MD5’e göre daha güçlü ve NSA tarafından tasarlanan bir diğer hashing algoritması ise SHA-2‘dir. SHA-2, 224, 256, 386 ve 512 gibi çeşitli bit uzunluklarında 4 farklı seçenek sunar.

kame ~ % echo -n 'kame' | sha256sum | cut -f 1 -d " "
be45d72f76fc702161620f5d5462443cb038fffd5b839d28d5c85dcf3b46cac5

kame ~ % sha256sum test.txt
9f86d081884c7d659a2feaa0c55ad015a3bf4f1b2b0b822cd15d6c15b0f00a08  test.txt

256/128 = 2 > 32 x 2 = 64! Yani, algoritma, 64 hex haneli hash üretir.

Hashing algoritmaları ayrıca bir veriyi doğrulamak için de kullanılmaktadır. Örneğin, Internet üzerinden indirmek istediğiniz herhangi bir dosya için yayınlayan kişi bu dosyaya ait bir hash bilgisi de vermektedir. Böylece indirdiğiniz dosya ile Internette verilen hashleri karşılaştırıp doğrulama yapabilirsiniz.

Hashlere saldırılar ikiye ayrılmaktadır. Birincisi çevrimiçi saldırılar, yani elinizde kırmak isteyeceğiniz bir hash listesi yoktur, Internet üzerinden bulunan bir uygulama ya da servise, veritabanlarında bulunan hashlerle karşılaştırması için çoklu şifre tahminlerinde bulunursunuz. İkincisi ise çevrimdışı olan saldırılardır. Bunlarda ise elinizde bulunan veya bir yerlerden elde ettiğiniz hash listesini çeşitli saldırı türleri ile kırmaya çalışırsınız. Bu saldırı türlerinden en bilinenleri, bruteforce, rainbow tablosu ve sözlük saldırılarıdır.

  • Bruteforce

Varolan bütün kombinasyonların denenmesi anlamına gelmektedir. Kullanılan karakterlere göre değişmektedir. Örneğin sadece a,z aralığı ya da a,z ve A,Z aralıkları veya A,Z,0,9 aralığı gibi çok çeşitli kombinasyonlar oluşturabilirsiniz. En yavaş yöntem olabilir fakat sadece kombinasyon oluşturmaz. Ayrıca her kombinasyon için hash de oluşturur ve bunları karşılaştırır.

Elbette 4 hanelik bir şifrenin hash’ini kırmak çok uzun sürmez fakat hanesi sayısı artarsa, bunu kırmak için geçecek süre de artacaktır.

  • Rainbow Tablosu

Bir Rainbow (gökkuşağı) tablosu, daha önceden hesaplanmış hash’leri içermektedir. Yani, diğer bir deyişle, hash’ler hazır ve karşılaştırılmayı beklemektedir. En önemli artısı, işlemci yükünü azaltarak küçük boyutlu işlerde çok etkili sonuç verir. Sözlük saldırılarında, önce hash oluşturup ardından bunu kırmak istediğimiz hash ile karşılaştırırız. Gökkuşağı’nda ise hashlere zaten sahibiz ve tek yapmamız gereken bunları karşılaştırmak. İyi bir gökkuşağı tablosu oluşturmak vakit alacak bir iştir fakat etrafta çok büyüt boyutlu ve işe yarar tablolar da dolanmaktadır.

Gökkuşağı tablosunun etkisini azaltmak için yukarıda bahsettiğim salt yöntemi etkili bir yöntemdir.

  • Sözlük

Sözlük, kelimelerden, karakterlerden ve bunların kombinasyonlarından oluşan basit bir metin dosyasıdır. Sağda solda gördüğünüz “wordlist” ya da kelime listeleri de aynı anlama gelmektedirler. Sözlük, genel olarak kullanıcının basit şifreler kullanması fikrine dayanır. Bu yüzden herhangi bir sözlük metin dosyasına baktığınız zaman “12345678”, “qwerty” gibi ya da “home”, “pass” gibi dizilerden oluştuğunu görebilirsiniz.

Sözlük saldırıları şu şekilde olur; kırmak istediğiniz hash’e karşılık sözlükteki her dizinin bir hash karşılığı oluşturulur ve bununla karşılaştırılır. Eğer iki hash de birbirini tutarse, kırılmış demektir. Günümüzde artık CPU’lar epey güçlü olduğu için 1-2 dakika içerisinde 14 milyon girdi test edilebilir.

Bu saldırıları gerçekleştirebileceğimiz çevrimdışı bir uygulama arıyorsak eğer Hashcat bu iş için biçilmiş kaftan.

  • Hashcat

Hashcat, çok hızlı ve çok yönlü hash kırıcısı (cracker)’dır. Dağıtımlarınızın repolarında muhtemelen vardır, kurarsanız altta vereceğim örnek üzerinde nasıl çalıştığını daha iyi anlayabilirsiniz.

kame dizisinin MD5 çıktısı “366b18ce0695e44bfc30423b9eb8a793” olduğunu yukarıda söylemiştik. Bunu bir metin dosyası içine, örneğin test.txt, yapıştırın ve kaydedin. Bu örneğimiz için bize bir sözlük lazım;

1ANORMUSWL
RockYou

İstediğinizi indirebilirsiniz. Bu örnekte 1ANORMUSWL dosyasını kullanacağım.

kame ~ % hashcat -m 0 -a 0 -o /home/kame/hashcat/sonuc.txt /home/kame/hashcat/test.txt /home/kame/hashcat/pass/1aNormusWL.txt
Initializing hashcat v0.46 by atom with 8 threads and 32mb segment-size...

Added hashes from file /home/kame/hashcat/test.txt: 1 (1 salts)
Activating quick-digest mode for single-hash

NOTE: press enter for status-screen

366b18ce0695e44bfc30423b9eb8a793:kame

All hashes have been recovered

Input.Mode: Dict (/home/kame/hashcat/pass/1aNormusWL.txt)
Index.....: 1/5 (segment), 3498468 (words), 33550338 (bytes)
Recovered.: 1/1 hashes, 1/1 salts
Speed/sec.: - plains, 33.39M words
Progress..: 3428536/3498468 (98.00%)
Running...: --:--:--:--
Estimated.: --:--:--:--

Started: Tue Oct 29 20:49:48 2013
Stopped: Tue Oct 29 20:49:49 2013

Görüldüğü üzere “-m“, seçtiğim hash algoritmam, 0, yani MD5, “-a” ise saldırı türüm , 0, yani doğrudan (burada sözlüğe bakıp her dizi için hash karşılaştırması yapıyor).

Herhangi bir sözlük kullanmadan bu saldırıyı yapmak istersek;

kame ~ % hashcat -m 0 -a 3 -o /home/kame/hashcat/sonuc.txt /home/kame/hashcat/test.txt ?l?l?l?l

Terminal çıktısı çok uzun olduğu için onu koymadım. Burada, farklı olarak saldırı türünü 3, yani bruteforce olarak belirledik ve sözlük yerine “?l” parametresini, yani sadece küçük harfleri (a,…,z) kullanmasını söyledik. 4 tane koymamın nedeni 4 haneden (kame) oluşması. Hangi şifrenin kaç haneden oluştuğunu, hangi karakterleri içerebileceğini bilemeyeceğimiz için saldırı modellerini kendiniz geliştirmeniz gerekmektedir.

Hashcat, çok başaralı ve hızlı bir hash kırıcısıdır. Burada çok temel bir örnek vererek anlatmam, sizlerin sağda solda denk getirdiğiniz herhangi bir hash algoritmasını oturup kırsın diye değildir. Daha fazla ayrıntılı bilgi almak isterseniz Hashcat’in wikisi, özellikle mask saldırısı ya da RTFM ve internette bulabileceğiniz sayısız döküman var.

Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,
Oct 25 2013
2 Comments
Gizlilik, Güvenlik, Rehber

Ccrypt İle Şifreleme

Platform bağımsız ve kullanması kolay bir uygulama olarak, ccrypt, dosya şifrelemede kullanmak için gayet basit ve güvenli, ayrıca sistem kaynaklarını da bir o kadar az tüketen bir araç olarak durmakta. Bu basit rehberi en azından denemeniz ve hatta kalıcı olarak kurup kullanmanız için hazırladım.

ccrypt, dosyaları şifrelemek ve şifresini çözmek için kullanılan, Rijndael Blok Şifresi üzerine kurulu açık kaynak, özgür yazılım bir uygulamadır. ccrypt’in sahip olduğu algoritma simetrik değildir. Bununla birlikte, ccencrypt ile dosya şifrelerken ccdecrypt ile şifre çözemektedir (ccrypt -e ya da ccrypt -d ile de yapabilirsiniz). Ayrıca ccat ile şifresiniz çözdüğünüz dosyayı sadece terminal ekranına yazdırabilir ve bilgisayarınızda geçici dosyalar bırakma riskinizi düşürebilirsiniz.

  • ccrypt güvenliği

ccrypt 256-bitlik bir şifrelemeye sahiptir. AES’in de seçtiği Rijndael Blok Şifresi‘ni kullanmaktadır. ccrypt’in AES ile farkı ise, AES 128-bit blok boyutu kullanırken kullanırken, ccrypt, Rijndael’in izin verdiği 256-bit blok boyutu kullanmaktadır. Bu onu elbette AES’ten daha az güvenli yapmamaktadır. Sadece AES standartına sahip değildir. Ayrıca, bu şifreleme eğer kırılırsa duyulması da o kadar çabuk olacaktır.

ccrypt ile bir dosyayı şifrelerseniz eğer, ccrypt o dosyanın üzerine yazacak, yeni bir dosya oluşturmayacaktır. Bununla birlikte, artık harddiskinizde orjinal dosya olmayacaktır. Fakat, siz bu dosyayı silseniz dahi donanım ataklarında harddiskiniz/ram’iniz/takasınız bu dosyanın izini taşıyabilir. Eğer bu izleri silmek isterseniz, bunun için çeşitli araçlar mevcut. Bunlardan bir tanesi GNU/Linux için wipe.

Eğer, şifreleme esnasında “–tmpfiles” parametresi kullanırsanız, orjinal dosyanın üzerine yazmak yerine geçici bir dosya oluştabilir, ardından da wipe ile silebilirsiniz.

kame ~ % ccencrypt --tmpfiles sifrelenecekdosya && ls

sifrelenecekdosya
sifrelenecekdosya.cpt

  • Dosya ve dizin şifreleme, şifre çözme

ccrypt ile herhangi bir dosyayı sorunsuz bir şekilde şifreleyebilirsiniz. Fakat, sizinleri şifrleyemezsiniz. Dizin için farklı bir yol izleyeceğiz.

Dosya şifreleme;
kame ~ % ccencrypt sifrelenecekdosya
Enter encryption key:
Enter encryption key: (repeat)

Gördüğünüz üzere ccencrypt (ya da ccrypt -e sifrelenecekdosya) ile dosyamızı anahtarımız ile şifrelemiş olduk. Anahtarı ise unutmamanız çok önemli. Tamamen unutursanız eğer şifrelenen dosyayı kurtarmanız mümkün olmayacaktır.

Dizin şifreleme;
kame ~ % tar -zcvf sifrelenecekdizin.tar.gz dizin/
kame ~ % ccencrypt sifrelenecekdizin.tar.gz

İlk komutumuz dizin adındaki dizinimizi (balık adındaki balık, komik değil biliyorum.) tar.gz formatında sıkıştırmak olacaktır. Ardından arşiv dosyamızı ccrypt ile sorunsuz bir şekilde şifreleyebilirsiniz.

Şifre çözme;
kame ~ % ccdecrypt sifrelenmisdosya.cpt
Enter decryption key:

ccrypt’in şifrelediği dosyaların uzantısı “.cpt” olarak değiştirmektedir. Eğer şifreyi çözmek isterseniz kullandığınız ccdecrypt ile (ya da ccrypt -d sifrelenmisdoya.cpt) anahtarınızı girerek dosyanızın şifresini çözebilirsiniz.

  • Anahtarımı unuttum, ne yapmalıyım?

Eğer anahtarınızı unutmuşsanız, şifrelediğiniz dosyaya erişmeniz mümkün olmayacaktır. Fakat, ccguess ile şifrenizi yanlış yazmış olabileceğinizi düşünerek ne olabileceğine dair bir kalıp deneyebilirsiniz.

Diyelim ki, şifrenizi “abcdefg” yaptınız (ben yaptım siz yapmayın), ve aklınızda sadece a, b, c, d ile e’yi içerdiği kalmış;

kame ~ % ccguess sifrelidosya.cpt
Enter approximate key: abcde

Generating patterns...1..2..3..4..5..sorting...done.

Possible match: abcdefg (2 changes, found after trying 1890639 keys)

Burada şu unutulmamalı; anahtarınız ne kadar çok karakter içerirse doğru tahmin için o kadar çok karakteri doğru hatırlamak zorundasınız, yoksa çabalarınız boşuna olacaktır.

  • Şifreleme esnasında sistem çöktü, peki şimdi ne olacak?

Örneğin, elinizde 100mb bir dosya var ve tam bunu şifrelerken ya da şifreyi çözerken sisteminiz kitlendi, elektrikler gitti vs. Ayrıca, bu dosyanın yedeğini şifrelemeden önce almadınız ve tek kopya şifrelemeye çalıştığınız dosya. Öncelikle yapmanız gereken şifrelenen dosyayın şifresini “-m” parametresi ile çözmek olacaktır.

kame ~ % ccdecrypt -m bozukdosya.cpt

Bu yöntemle dosyanın çözülen şifrelenmiş kısmı ile bozuk kısmından oluşan 2 ayrı dosya oluşturacak. Orjinal dosyayı bu iki kısmı birleştirerek tekrar oluşturabilirsiniz, fakat şifreleme ve çözümün birleştiği noktadaki 32-63 byte’lık bölümü malesef kaybedeceksiniz.

  • Anahtar oluştururken neleri kullanmamalı?

Yazdırılabilir ASCII karakterlerin hepsini kullanabilirsiniz. Sadece ‘\n’, ‘\r’ ve ”’ı kullanamazsınız. Bunların dışında, işletim sisteminiz eğer bazı özel karakterleri yazdıramıyorsa, doğal olarak onları da anahtar oluştururken kullanamayacaksınız.

  • Windows’ta şifreledim, GNU/Linux veya Mac Os’ta açabilir miyim?

Evet! ccrypt, platform bağımsız bir uygulamadır.

  • Şifrelenecek dosyanın boyutu önemli mi?

Hayır! İstediğiniz büyüklükte bir dosyayı ccrypt ile şifreleyebilirsiniz. Önemli olan sisteminizin bunu kaldırabilmesi.

Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , ,
Oct 14 2013
91 Comments
Gizlilik, Güvenlik, Rehber

Tor’a Giriş

Çok temel ve bir giriş yazısı olarak Tor’la ilgili yarım kalan bu yazıyı tamamlayayım istedim. Öncelike yazının ne son kullanıcıyı ne de ileri düzey kullanıcıyı tatmin etmek gibi bir amacı yok. Birçok şeyin gayet net, anlaşılır olduğunu düşünüyorum. Kullandığınız program vs. burada örnek verilmedi diye desteklenmediğini düşünmeyin. Bu yazı tamamen GNU/Linux temellidir.

  • Kısaca Tor Nedir?

Tor (eski adıyla onion router), ilk olarak Amerikan Donanması ile beraber, devlet içi iletişimleri korumak için geliştirilmiştir. Günümüzde ise herkesin kullanabildiği (aktivist, ordu, gazeteci, kanun uygulayıcı vs.), sanal tünellerden oluşan, kişi ve grupların Internet üzerindeki gizliliklerini ve güvenliklerini sağlayan, geliştiren ve özgür yazlım olan bir anonimlik ağıdır.

  • Arkasında Kimler Var?

Sıklıkla raslatladığım ve çok eleştirilen -haklı- noktalardan biri de bu. Arkasında kimler var, kimler destekliyor, kim bunlar diyorsanız; Tor, senelik şeffaflık raporları yayımlıyor. Okumak isterseniz;

2012 yılı olağan raporu
2011 yılı finansal raporu
Baştan sona okumak isteyenlere, Tor and Financial Transparency e-posta listesi tartışması var.

Bilindik isimlerden;
Jacob Applebaum
EFF desteği (tam destek olmasa da) ve;
EFF ile birlikte geliştirdikleri HTTPS-Everywhere eklentisi.

Kaçamak cevap veriyorum gibi olmasın. Bu konudaki araştırmayı kullanacak insana bırakıyorum. Özellikle e-posta listesindeki tartışmadan ayrı birkaç yazı bile çıkabilir. Çok detaylı bilgiler içermekte.

  • Tor Nasıl Çalışır?

htw1

İster basit, isterse karmaşık trafik analizi olsun, Tor; işlemlerinizi Internet üzerindeki birden fazla alana dağıtarak riski düşürmeye yardımcı olur. Temel fikir şudur; peşinizde sizi takip eden birini, dolambaçlı yollara sokarak hem takip edilmenizi engeller, hem de arkanızda bıraktığınız izleri (fingerprint) periyodik olarak temizlersiniz. Kaynaktan hedefe doğrudan bir yol seçmek yerine, Tor ağındaki veri paketleri birkaç relay üzerinde rastgele bir yol izler. Böylece, verinin nerden geldiği ve nereye gittiği belli olmaz. Sahip olduğunuz Tor istemcisi (Ayşe), dizin sunucusundan (Ali) şifreli bir bağlantı ile dolaşım oluşturacağı Tor node’larının listesini alır (bağlantıya şemada kısa olsun diye link dedim).

Bir örnek vererek kafanızda durumu daha da netleştirelim. Ayşe, elinde güvenli ara sokakların olduğu bir listeyle (Tor node) onu takip eden ailesine izini belli ettirmeden Oya’ya (hedef sunucu) gitmek ister.

htw2
Tor; (Ayşe’nin istemcisi) ağ üzerinde bulunan relay’ler vasıtasıyla hedef sunucuya kadar şifreli bir dolaşım kurar. Dolaşım, her seferinde bir atlamaya (Tor Node’lardaki yeşil linkler) sahiptir, ve her relay sadece hangi relay’in kendisine veriyi verdiğini ve hangi relay’e vereceğini bilir. Relay’lerin hiçbiri bireysel olarak verinin aldığı tüm yolu bilemez. İstemci, dolaşım boyunca her atlamanın iletişimi takip edememesi için farklı anahtar setlerine sahiptir.

Örneğimize devam edelim; Ayşe, Oya’ya (hedef sunucu) ulaşabilmek için rastgele bir dolaşım yolu hazırlar (circuit) ve güvenli ara sokaklardan (şifreli link) sadece bir kez geçerek Oya’ya gider. Geçtiği ara sokaklar ise sadece hangi ara sokaktan geldiği ve hangisine gittiğini bilir fakat tüm güzergahı bilemez ve ara sokakların hepsi farklı bir anahtar ile açılmaktadır.

Bu dolaşımdaki son relay, Exit Node olarak adlandırılır, ve hedef sunucuyla (Oya) asıl bağlantıyı kuran bu relay’dir. Tor’un kendisi, ve tasarım olarak da, Exit Node ile hedef sunucu arasındaki bu bağlantıyı (kırmızı) şifreleyemez. Bu şekildeki Exit Node’lar geçen her trafiği yakalayabilme durumundadırlar. Ayrıca, bu Exit Node’u çalıştıran kimse gelen ve giden verileri okuyabilir. İletişimlerin bu noktasında dinleme (eavesdropping) olabilmektedir. O yüzden devamlı “end-to-end encryption” kullanın diyoruz. Bu konuda da herkesi teşvik ediyoruz.

Örneğimize devam; son ara sokak (Exit Node) ile Oya’nın evi arasındaki yol açık bir yoldur ve bu yol istenirse son ara sokak tarafından izlenebilir, hatta Ayşe’nin ailesine (eğer kötücül ise) bile bilgi verebilir veyahut kızınız şuraya kaçtı diyerek polisi arayabilir.

htw3
Tor, daha etkili olabilmek için aynı dolaşımı yaklaşık 10 dakika boyunca kullanır. Sonraki istekler, mesela yeni bir websiteyi ziyaret etmek isterseniz (Işık) ise yeni bir dolaşım üzerinden yapılır. Böylece, bir önceki dolaşımla yaptıklarınızı yenisiyle ilişkilendirmek isteyenleri engellemiş olur (şemalar ve açıklamalar Tor’dan, dinleme ise Tails’tan alıntıdır.). Son olarak, Tor sadece TCP’den ve SOCKS desteği olan uygulamalarda kullanılabilir (SOCKS desteği yoksa Polipo kısmına bakın).

Örneğimizi bitirelim; Ayşe, eğer bir süre sonra fikrini değiştirir ve Oya’ya değil de Işık’a (farklı hedef sunucu) gitmek isterse, bu sefer de farklı güvenli ara sokaklardan (Tor Node) oluşan bir dolaşım yolu hazırlar ve izini belli ettirmeden Işık’a (hedef sunucu) gider.

Tor’u, dağıtımınızı bilmediğim için nasıl kuracağınızı yazmıyorum. Paket yöneticinizden tek bir komutla ve tıklamaya kurabilirsiniz. Basit bir örnek vermem gerekirse;

apt-get install tor
pacman -S tor

Eğer grafik arayüzlü bir Tor kontrolcüsü isterseniz Vidalia‘yı da kurabilirsiniz. Vidalia; Tor’u başlatıp durdurmaya, ne kadar bandwidth harcadığınızı, aktif olarak hangi dolaşıma sahip olduğunuzu, bu dolaşımları harita üzerinde göstererek Tor’un durumuyla ilgili mesajlar yayımlar ve sizlere basit bir arayüz üzerinden Tor’u ayarlamanıza, köprü, ve relay oluşturmanıza olanak verir.

  • Temel Tor Ayarları

Dağıtımınız ne olursa olsun (Debian, Arch, Gentoo, Ubuntu denediklerim) Tor kurulumda kendi basit ayarlarıyla (dağıtıma da özgü olarak) geliyor. Bu ayarlar da Tor’un gayet güvenli ve sorunsuz çalışmasını sağlıyor. Bu arada, servis olarak çalıştırmayı unutmayın. Yukarıda da belirttiğim üzere eğer Exit Node’larının bazılarında bir dinleme varsa, veya gizli servislerin veri örnekleri aldıkları Exit Node’lar varsa Tor buna engel olamaz (HTTPS kullanın!). Belki güvendiğiniz ya da bildiğiniz Exit Node fingerprint’lerine sahipseniz sadece bunları kullanmasını da ayarlar üzerinden sağlayabilirsiniz (ama uzun vadede kimliğinizin bulunmasını kolaylaştırabilir). Farklı bir port (9050, Vidalia için 9051) kullanmadığınızı varsayarsak basitçe (örnektir) Firefox’u şu şekilde ayarlayabilirsiniz;

Seçenekler -> Gelişmiş -> Ağ -> Ayarlar -> Vekil sunucuyu elle ayarla

SOCKS = 127.0.0.1
Port = 9050 (9051)

Tor Browser Bundle varken Firefox veya başka bir tarayıcı kullanmak mantıklı mıdır? Bana sorarsanız, Tor’u kullandığınız tarayıcı ile (ya da TBB) normal olarak kullandığınız tarayıcıyı ayrı tutarsanız daha mantıklı olacaktır. Ayrıca, tarayıcınız ile ilgili test yapmak isterseniz, Panopticlik ve JonDonym var. Tarayıcınızı TBB ile kıyaslarsanız, biraz fikir sahibi olabilirsiniz.

  • Tor Ve Polipo

Polipo, basit ve hızlı bir web cache, HTTP proxy ve proxy sunucusudur. Kullanım ve ayarları gayet basit, özellike Privoxy ile kıyaslarsak, ondan çok daha hızlıdır. Polipo’nun tek sıkıntısı disk önbelleğini herhangi bir kısıtlama yapmadan devamlı olarak arttırmasıdır. Harddisk dolmaya başladığında burayı bir kontrol ederseniz iyi olur.

“/etc/polipo/config” ayar dosyası (örnek);
daemonise=false
diskCacheRoot=/var/cache/polipo/
proxyAddress=127.0.0.1
proxyName=localhost
serverSlots=4
serverMaxSlots=8
cacheIsShared=true
allowedClients=127.0.0.1
socksParentProxy = localhost:9050
socksProxyType = socks5

http-proxy‘yi localhost:8123 üzerinden kullanabilirsiniz. Polipo’yu sadece SOCKS desteklemeyen bir uygulamanız varsa (mesela Uzbl, Dwb gibi tarayıcılar) kullanmanız tavsiye. Diğer durumlarda SOCKS üzerinden sadece Tor’u kullanın.

  • Tor Ve Freenode (IRC)

Eğer Freenode‘a (OFTC‘de ekstra bir ayara gerek yok!) Tor üzerinden bağlanmak isterseniz (bu örnek Weechat için);

/proxy add tor socks5 127.0.0.1 9050
/server add freenode-tor p4fsi4ockecnea7l.onion
/set irc.server.freenode-tor.proxy "tor"
/set irc.server.freenode-tor.sasl_mechanism dh-blowfish
/set irc.server.freenode-tor.sasl_username "kullanıcı adınız"
/set irc.server.freenode-tor.sasl_password "şifreniz"
/set irc.server.freenode-tor.nicks "kullanıcı adınız"
/connect freenode-tor

  • Tor Ve Pidgin

Eğer Pidgin’de herhangi bir servise Tor üzerinden bağlanmak isterseniz (Hepsini denemeyin bence, desteleyen Jabber sunucuları için yapabilirsiniz örneğin.);

Ayarlar -> Proxy
Proxy türü SOCKS5
Host 127.0.0.1
Port 9050

Bunun yanında bence OTR eklentisi de kurulabilir. OTR’de dikkat etmeniz gereken şeylerden birincisi iletişimde bulunan her iki tarafta da OTR eklentisi kurulu olmalıdır. Bir diğer şey de siz ve karşı taraf log tutmasın, gerekirse karşı taraftan bunu rica edin.

  • Köprüler

İSS’niz ve devlet eğer sizin trafiğinizi inceliyorsa ve varsayılan ayarları ile Tor kullanıyorsanız bunu öğrenebilirler. Bridge (köprü)’ler de bu noktada devreye girereler. Köprü kullanımı şu nedenlerle olabilir:

  1. Tor kullanımı sansür ile engellenmiştir.
  2. Ülkenizde Tor kullanımı tehlikelidir, yasaktır, yasal yaptırımları vardır.

Tor Köprü Relayleri açık olarak listelenmeyen Tor ağına giriş noktalarıdır ve köprüler İSS’nizin Tor kullandığınızı anlamasını zorlaştırır. Köprüler açık olarak listelenmedikleri için öğrenmenin yolu Gmail veya Yahoo gibi e-posta hesapları ile mesaj konu ve gövdesine “get bridges” yazıp bridges[at]bridges dot torproject dot org adresine e-posta atmak olacaktır. Yanıt olarak gelen köprüleri ise Tor Browser’ın açılında Configure diyip:

2014-03-28-145224_1920x1080_scrot

Buraya kopyaladıktan sonra Connect diyoruz.

  • Tor Çalışıyor Mu?

Test etmek istiyorsanız; https://check.torproject.org

  •  Hidden Services

Deep web, dark internet, Internetin karanlık yüzü, buz dağının görünmeyen kısmı gibi bir sürü tamlama yapıp çok detaya girmeyi pek planmadığım bir nokta. Tor kullanıcısı şunun her zaman bilincinde olmalı; Tor’u neden kullanıyor, nerede kullanıyor? Bu sorular doğrultusunda hidden services profillerinizi clear web üzerinde kesinlikle ilişki kurulabilecek şekilde bağlamayın. Javascript’i deep web’de kapatın. Freedom Hosting’in FBI baskınından sonra sunucuları gittiği için gördüğünüz sadece %50’sidir. Hidden services’ten bir şeyler indirecek ya da yükleyecekseniz bunu iş yerinizden yapmamanız tavsiyedir.

  • Dikkat Edilmesi Gereken Birkaç Nokta

Tarayıcınızın bir parmakizi (fingerprint)’i vardır, kullandığınız her şeyin kendine özgü ve “eşsiz” fingerprint’leri vardır. Şöyle bir örnek vereyim sizlere; kullandığınız tarayıcıyı tam ekran kullanmanız, onun araç çubuğunun boyutu ile ilgili eşsiz bir bilgi sızdırabilir ve ziyaret ettiğiniz siteye sizinle birlikte görüntüleyen diğer tarayıcılar arasında farklı bir konuma düşebilir. Bu da sizin gerçek kimliğinizin ortaya çıkmasını kolaylaştırır. Dahası, günümüzdeki çöznürlükler dikkate alındığında bu ayrım giderek belirginleşmektedir. Bu yüzden TBB, tarayıcı tam ekran yapıldığında kullanıcılarını uyarmak için bir uyarı mesajı tasarlamaktadır.

Bir diğer nokta, diyelim ki sizler Internette flash video izliyorsunuz ve bir yandan da bunun için Tor kullanıyorsunuz (pornocular dikkat). Hiçbir çerez tutmayın, geçmişi silin, ne yaparsanız yapın webgl (HTML5’te de bu durum vardı ne oldu son durum bilmiyorum.) sizin ekran kartı bilginizi cache’leyecektir. Yani Büyük Birader sizleri evinizde ziyaret etmek isterse o ekran kartı benim değil deme şansınız var mı?

  • Son Sözler

Daha önce söylemiştim ama yinelemekte fayda var. Anonimliğiniz sizin kişisel tehlike modelinize dayanır. Kimsiniz ve kimden gizleniyorsunuz? Neden ve ne tür bir risk almayı hedefliyorsunuz? Öncelikli olarak sizin cevaplamanız gereken soruların başında bu gelmektedir. Bir diğer durum da Tor, anonim olmayan bir Internet üzerinde kendi anonim ağını oluşturmaya çalışmaktadır. Burada %100 bir sonuç alma ihtimaliniz yoktur. Gmail gibi servislere Tor üzerinden girmeniz pek mantıklı olmayacaktır (şifre yenileme talebi gönderecek). Torrent için kullanmayın (yavaş ve bilgi sızdırabilir). Eğer kullandığınız servis Tor’u desteklemiyorsa ya da kara listeye almışsa ısrarla Tor’la bağlanmayı denemeyin. Sonun sonu, gerçek kimliğinizle (mesela Facebook profiliniz) Tor üzerinden oluşturacağınız herhangi bir profil (mesela Twitter’daki takma adlı profiliniz) arasında ilişki kuracak/kurduracak (Twitter’ı Facebook profili ile ilişkilendirmek) hatalar yapmayın.

Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,
Aug 28 2013
6 Comments
Rehber

PGP Kullanın

Bir uygulamayı nasıl kullanabileceğinize dair rehberler hazırlanırken, hazırlayan kişi -kaçınsa da- kendisi nasıl kullanıyorsa öyle anlatır. Bu bir hata değildir, bunda yanlış bir şey yoktur. Az bildiği anlamına da gelmez. Aynı şekilde alışkanlıklarının dışına çıkması onu anlatacağı şeyde hata yapmaya da götürebilir.

Böyle bir giriş yaptıktan sonra PGP üzerine hazırlanan bu rehberin, yazan kişinin kullanım çerçevesinde ilerleyeceği için “eksik” olduğu düşünülen noktalar aslında bilerek boş bırakılmıştır. Adım adım ilerleyecek olursak:

  1. PGP, e-posta ve dosyaların güvenliği için bir kriptolama ve doğrulama (matematiksel kısmı için aramaya inanın) aracıdır. Sizlere gönderdiğiniz dosyanın ya da e-postanın şifrelenmesini ve başkaları tarafından okunmamasını (ya da sadece gönderdiğiniz kişi tarafından okunabilmesini), gönderen kişinin kimliğini doğrulamayı ve gönderilen dosya ya da e-postanın yapısının bozulmadan size ulaşmasını (ya da bozulup bozulmadığını anlamanızı) sağlar.
  2. Kullandığınız e-posta sağlayıcı ne kadar güvenli olursa olsun e-posta mahremiyeti artık ayaklar altına alındığı için gönderdiğiniz e-postaları bu yöntemle göndermeniz güvenliğinizi kat kat arttıracak, e-posta içeriğiniz üçüncü şahıslar tarafından okunamayacaktır.
  3. PGP anahtarları oluşturmak için açık kaynak veya ticari yazılımlar mevcuttur. GNU/Linux kullanan biri olarak sadece GPG; GnuPrivacyGuard ve Terminal üzerinden gideceğim. O yüzden açık bir terminaliniz olursa hemen başlayabilirsiniz. Çünkü her şeyi onun üzerinde yapacağız. “#” komut, “>” ise terminal çıktısıdır.

Dağıtımınızın ne olduğunu bilmediğim ve bilemeyeceğim için paket yöneticinizden gnupg‘nin kurulu olup olmadığına bir bakın. Eğer kurulu değilse kurun. Her şeyin artık hazır olduğunu varsayarak;

# gpg --gen-key
> Please select what kind of key you want:
> (1) RSA and RSA (default)
> (2) DSA and Elgamal
> (3) DSA (sign only)
> (4) RSA (sign only)

Burada sizlere ne tür bir kriptolama yöntemi kullandığınız soruluyor. Varsayılan olan 1’i seçip (1 ve enter) yolumuza devam ediyoruz.

> RSA keys may be between 1024 and 4096 bits long.
> What keysize do you want? (2048)

Anahtarınız ne kadar güçlü olacak burada belirleyeceğiz. En büyük olanı iyidir diyoruz. 4096 yazın ve devam edin.

> Please specify how long the key should be valid.
> 0 = key does not expire
> = key expires in n days
> w = key expires in n weeks
> m = key expires in n months
> y = key expires in n years
> Key is valid for? (0)

Burada anahtarınızın ömrünü biçeceğiz. Bir nevi son kullanım tarihi. Sınırsız olmasını pek tavsiye etmiyorum. 3-5 gün sonra dolması da bana mantıklı gelen bir şey değil (eğer paylaşmayacaksanız). İdeal olarak 1-2 sene seçilebilir. 1y ya da 2y yazarak devam edebilirsiniz.

> GnuPG needs to construct a user ID to identify your key.
> Real name:
> Email address:
> Comment:
> Change (N)ame, (C)omment, (E)mail or (O)kay/(Q)uit?

Adınız veyahut takma adınız, kullanacağız e-posta adresiniz, anahtarla ilgili -varsa- yorumunuz (bu daha çok neden kullandığınız, ne işi yaradığı ile ilgili olabilir), son olarak O yazarak devam ediyoruz. Karşınıza şifre belirlemeniz için bir pencere açılacak. Buraya büyük, küçük harf, rakam ve işaretler kullanarak en az 10 karakterlik bir şifre yazıyorsunuz. İleride unutmayacağınız fakat güçlü bir şifre yazmanız sizin yararınıza olacaktır.

Anahtarın oluşturulabilmesi için rastgele bytes’a ihtiyaç olacak. Bu yüzden film açın, tarayıcınızda sitelere girin, metin editörüne bir şeyler yazın. Anahtarın oluşması biraz zaman alacaktır. Oluştuğunda ise:

> gpg: key ******** marked as ultimately trusted
> public and secret key created and signed

Şeklinde bir çıktı alacaksınız. ******** (rakam ve harflerden oluşan 8 hane) sizin anahtarınızın ID’si olmaktadır. Bu ID ayrıca 40 hanelik fingerprint’in son 8 hanesidir.

Sıra geldi oluşturduğumuz anahtarımızı nasıl kullanabilir, paylaşabiliriz, yedekleyebilir ve silebiliriz kısmına. Diyelim ki elinizde önemli bir dosya var ve kimsenin açık kurcalamasını istemiyorsunuz:

# gpg -e ******** dosya.txt

Dosyanızın kriptolanmış hali olan dosya..txt.gpg‘nin oluştuğunu göreceksiniz. Açmak isterseniz:

# gpg -d dosya.txt.gpg
# gpg --output dosya.txt --decrypt dosya.txt.gpg

Anahtarınızı paylaşmanızın iki yolu var. Biri anahtarınızı dışa aktarıp (ASCII-armored) göndermek, bir diğeri de anahtar sunucularına yollamak. ASCII-armored için:

# gpg --output anahtarım.asc --export -a ********

Böyle e-postanız üzerinden anahtarım.asc‘yi arkadaşlarınıza gönderebilirsiniz. Herhangi bir sunucuya göndermek için:

# gpg --send-key ********

Böylece arkadaşlarınız paylaştığınız anahtarınızı kullanarak sizlere kriptolanmış e-posta veya dosya gönderebilecekler. Şimdi size gönderilen bir anahtarı nasıl aktarabileceğinize bakalım:

# gpg --import arkadaşımınamahtarı.asc

Arkadaşınız eğer anahtarını sunuculardan birine göndermiş ve siz sadece ID’sini biliyorsanız:

# gpg --recv-key ********

Size gönderilen bir anahtarı doğrulamak isterseniz muhakkak fingerprint’ini karşılaştırın.

# gpg --fingerprint ********

Aynı şekilde anahtarınızı imzalamanız da anahtarı kullanan kişilere anahtarın sahibi olduğunuzu söyler.

# gpg --sign-key ********

Çok önemli bir adım olarak anahtarınızı nasıl yedeklersiniz? Öncelikle anahtar(larınızı) listelemek için:

# gpg --list-keys

Açık anahtarınız; pub 4096R/ ve gizli anahtarınız; sub 4096R/ ‘den sonraki 8 karakterlik kısımdır. Açık anahtarınızı yedeklemek için;

# gpg -ao açıkanaharım.key --export ********

Gizli anahtarınızı yedeklemek için;

# gpg -ao gizlianahtarım.key --export-secret-keys ********

Silinirse geri yüklemek için;

# gpg --import açıkanahtarım.key
# gpg --import gizlianahtarım.key

Bu yedekleri usb diskinizde saklayabilir, cd’ye yazdırabilirsiniz. Önemli olan bunları kaybetmemek. Bununla birlikte, anahtarı iptal etmek (revoke) bilmemiz gereken başka bir şeydir. Bir anahtar neden iptal edilire gelirsek (bu bilginiz olsun kısmı):

  1. Şifrenizi unutmuşsunuzdur ve hatırlama ihtimaliniz yoktur.
  2. Anahtarınızı kaybetmişsinizdir ve geri yükleyemiyorsunuzdur.
  3. Birileri tarafından kullandığınız şifre bulunmuştur.

Her türlü kötü durumları bu konuda kafanızda canlandırabilirsiniz. Ama temel olarak bu üç neden kafanızın bir yerinde bulunsun. İptal edilmiş bir anahtar ile karşılaştığınızda hatırlarsınız.

Revoke anahtarı oluşturmak için:

# gpg --gen-revoke ********

Anahtarı aktarmak için:

# gpg --import revoke.asc

Eğer anahtarı bir sunucuya göndermişseniz revoke edilmiş anahtarı tekrar göndermeniz o anahtarın iptal edildiğini gösterecektir.

Son olarak, oluşturduğunuz anahtarı ve sahip olduğunuz anahtarları silmek isterseniz:

# gpg --delete-secret-key ********
# gpg --delete-key 'arkadaşım@epostası'

O kadar uğraştık, bir e-posta göndereceğim ama nasıl diyorsanız, diyelim ki göndereceğiniz kişinin anahtarı sizde mevcut ve bir metin editörü ile (ben vim kullanıyorum bana bakmayın) e-postada anlatmak istediklerinizi yazdınız;

# gpg -e -u 'BenimanahtarIDim' -r 'ArkadaşımınanahtarIDsi' eposta.txt

Eklentiye eposta.txt.gpg‘yi koyun ve gönderin. Arkadaşınız yukarıda bahsettiğimiz şekilde e-posta.pgp.txt’yi açacak ve e-postayı okuyacaktır. Ben biraz eski kafalı olduğum için bu şekilde yapıyorum. Kullandığınız e-posta istemcisi (Thunderbird, Claws vs) ya da web tabanlı e-posta istemciniz bunu otomatik yapıyor olabilir. Onu sizin keşfetmeniz gerekecek.

Tekrar tekrar söylemeye gerek yok ama ben gene söyleyeyim. Kullandığınız e-posta servisi ne kadar güvenilir olduğunu iddaa ederse etsin, siz PGP kullanın!

Tagged , , , , , , , , , , ,
Newer posts →