Ben, uyuzböceğiniz son zamanlarda hiç planda olmayan bir duygu ve bunun etkisiyle baş etmeye çalışıyorum ve çeşitli sebeplerden ötürü bunu hiç kimseyle paylaşabilmiş değilim. Bugün sizlere elimden geldiğince son birkaç ayımı anlatmaya çalışacağım.
Bir önceki partnerimle olan ilişkimi pek çok açıdan bana zarar verdiğine inandığım için radikal bir şekilde bitirdim. Fakat ne yazık ki etkisinden bir süre kurtulamadım. Size o günleri en iyi şekilde anlatabilmek için kısaca ilişkilere olan bakış açıma ve ilişkilerime değineceğim. Ben, bütün ilişkilerin paylaşıma göre şekillendiğine inanıyorum. Dünya üzerinde 7,5 milyar insan varken ve hepimiz birbirimizden bu kadar farklıyken, ne kadar çok insanla ne kadar çok şey paylaşabilirsek o kadar gelişeceğimize inanıyorum. Bir kişiyle sadece fikirleri, sadece anları veya sadece yatağımızı paylaşabileceğimiz gibi bunların birkaçını bir arada da gerçekleştirebiliriz ve daha fazla alanda paylaşım daha güçlü ilişkiler demek benim için. Bunu fark ettiğimden beri ilişkilerimdeki boşlukları tespit edip onların üzerine gitmeye çalışıyordum ve cinsellik hakkında öğrenecek daha fazla şeyim olduğuna inandığım için yalnızca cinsel paylaşıma dayanan ilişkiler yaşadım bir süre. Ne yazık ki bunu yanlış kişilerle gerçekleştirmeye çalıştığımı uzunca bir süre fark edemedim. Ancak ilişikiyi bitirdiğimde veya bitirmeye karar verdiğimde o kişiyle olmanın bana zarar verdiğini fark edebiliyordum. Çünkü kendim ve vücudumla alıp veremediğim pek çok şey vardı ve ne kadar paylaşmaya çalışsam da hiçbir partnerim bu konuya gereken özeni göstermiyordu. Aslında hayatımda sevgiye dair bir boşluk hissetmediğim halde bu yanlış ilişkiler kendimi değersiz hissetmeme sebep olmaya başlamıştı. Bu nedenle son partnerimle olan ilişkimi bitirdiğimde bundan sonra sevgi temelli ilişkiler kurmak istediğime karar verdim. Kariyerim ve geleceğim için çok önemli bir dönem başlıyordu ve işler planladığım gibi giderse muhtemelen bir yıl içinde başka bir şehre taşınacaktım. Yeni bir yerde yeni bir hayat kurduğumda bu anlayışa göre hareket edecektim. Cinsel isteğim de anormal derecede azdı ve son ilişkimden sonra bu konuda çok fazla paranoya yaşamaya başlamıştım. Hepsini birleştirince bu yılı yalnız geçirmeye karar verdim.
İşler bu noktada istediğim gibi gitmemeye başladı. Yakın çevremden de biraz uzaklaşmıştım bu nedenle tanıdığım, ama çok sık görüşmediğim insanlarla daha çok vakit geçirmeye başladım ve onlardan biri çok kısa bir zaman dilimi içerisinde benim için çok değerli biri haline geldi. Birlikte çok güzel vakit geçiriyorduk, aşırı konuşkan değildi belki ama birbirimizi anlayabiliyorduk. O da çok uzun bir ilişkiden yeni çıkmıştı ve bir süre ikimiz de hiçbir şey yaşamak istemiyorduk. Birbirimize rahat rahat dokunuyor, şımarıklıklar yapıyor, birlikte uyuyor, iki kişilik planlar yapıyorduk ama hiçbir cinsel çekim yoktu, bazen davranışlarımız iki kardeşinkine benziyordu. Dışarı çıktığımız bir gün ikimizin üstünde de bir ağırlık vardı. E hadi madem eve gidelim yatalım dedik. Eve girdiğimizde elektrikler yoktu, uğraşacak bir şeyler olmayınca direk uzandık. Sırtı ağrıyordu biraz ben ona masaj yaptım, sonra yer değiştirdik. Yorulduğunda ellerini iki yana koyup eğildi dudağıma yakın bir yere bir öpücük kondurdu.
Üstümden kalkmadan aynı yeri birkaç kere daha öptü. Ben de biraz ona doğru döndüm birbirimizi hiç yadırgamadan öpüşmeye başladık. Uzun zamandır sadece yatak odasında gördüğü adamlarla sevişip, sonrasında hızlıca çıkıp hayatına devam etmeye alışmış ben, uzun uzun, hiç acele etmeden seviştim onunla. Ki muhtemelen son ilişkimde beni zorlayan bazı durumların psikolojik etkisinden dolayı o gün canım ilk seferimden daha çok acıdı. Fakat hiçbir endişe duymadım, kendimi zorlamadım ve dayanamadığım noktada bitirdik.
Yatakta uzanırken bundan sonrası için konuşmaya başladık. İlişki istemediğimizi biliyorduk ve ortak bir çevremiz vardı birine anlatırsak herkesin haberi olurdu. Yadırgamazlardı da, bir önceki partnerim biliniyordu ve şu anda bunun konuşulmasına hazır değildim. O yüzden gizli tutmaya karar verdik. Fakat o sırada önceki partnerimden ona hiç bahsetmediğimi fark ettim ve tanıdığı bir kişiyle beni hayal edebilmek onu biraz rahatsız etti. Nedense ben daha çok dert ettim bunu, hatırlamak istemediğim o geçmişin şu anda tekrar karşıma çıkması canımı sıktı. O günden sonra iş sebebiyle on gün görüşemedik. Sürekli konuşuyorduk, döndüğü gün bir kez daha birlikte olduk. Ben de sürekli onu düşünürken bulmaya başladım kendimi. Hislerimin arkadaşlık boyutunu geçmeye başladığının farkındayım ama bu noktada bunu söylemek doğru gelmiyor. Bunun başlıca sebebi karşılığı olduğunu düşünmemem, bir diğer sebebi zor bir ilişkiden sonra şu an yaşadıklarımın yaşattığı hislerin boyutunun gerçeğin biraz üstünde olduğunu düşünmem, son olarak da bunların hiçbiri geçerli olmasa bile birkaç ay sonra taşındığımda her türlü bitecek olması…
“Yaklaşık altı ay önce seks bağımlısı olduğunu keşfettiğini” söyleyen Canan Irmak’la başladığımız söyleşi dizisinin üçüncü ve son bölümündeyiz. Canan 30’lu yaşlarında, evli ve iki çocuk annesi. Şu anda eşi dışında 10 partneri var ve bir blog açıp kendi deneyimlerini paylaşmak istiyor. İlk söyleşide, Canan’ın çok-eşlilik deneyimine giriş yaptık, ikinci söyleşide olayın duygusal boyutlarına odaklandık. Şimdi daha pratik konulara gireceğiz.
Bu söyleşideki sorularım biraz daha kişisel ve özel olabilir. Sınırları aşarsam lütfen yanıt vermek istemediğini söylemekten çekinme.
Son söyleşinin ilk sorusu: Altı ay önce seks bağımlısı olduğunu fark ettiğini söylemiştin. Kırk mesajlık yazışmamıza rağmen bununla ne kast ettiğini hala tam anlamış değilim. Altı ay önce ne oldu? Bir anda libidonun yükseldiğini mi hissettin? Her zamanki libidonun seks bağımlılığı olarak sınıflandırıldığını mı öğrendin? Her zamanki gibi olmana rağmen “Böyleyse böyle, ben de ona göre davranırım.” deyip libidonu (veya seks bağımlılığını) kabullenmeyi mi seçtin?
Daha önce de söylediğim gibi oldum olası tek bir erkeğe bağlı kalmak fikri bile canımı sıkıyordu. Her zaman en az iki kişiydi hayatımdakiler. Hayatımdaki diyorum çünkü aklımda seviştiğim o kadar çok erkek vardı ki sayısını bilmiyorum. Sonra evlilik, iki doğum derken üzeri kapandı dürtülerimin. Öncelik çocuklarım oldu. Ama altını çizmeliyim. Tek eşli kaldığım dönemdeki sinir kat sayımu anlatamam. İstesem bile erişemeyeceğim için ikinci bir erkeğe, sinirden kendi kendimi yiyordum. Tabi iki doğum arası bir iki iş yerinde çalıştım. İkinci doğum sonrasında da. Her seferinde ilk bir ay kadar bir süre kendime gelmem zor oluyor. Ama kendime gelip birey olduğumu fark ettiğimde gözüm açılıyor ve aranmaya başlıyorum. Altı ay önce olan da buydu. Tabii ki biraz araştırma da yaptım bu arada. Bitmek bilmeyen arzunun sebebinin bağımlılık olduğunu fark ettim. Ve kabullendim. Ona göre davranmaya düşünmeye başladım. Hep söylerim iş yerine geldiğimde ne anneyim ne birinin evladıyım ne eş ne kardeş… Hiç bir ünvanı sıfatı kabul etmiyorum. Sadece kendim oluyorum. En özgür olduğum yer iş yerim.
Bu dönüm noktasında aynı anda başka önemli bir olay oldu mu? (Çok heyecanlı bir cinsel ilişki? Eşinle umutsuz bir kavga? Çok çekici bir erkekle tanışma? Okuduğun bir yazı? Bir arkadaşının söylediği bir laf?)
Hem eşimle bir kavga hem de -bence- çok çekici bir erkekle karşılaşmamın çok büyük etkileri oldu. Eşimle ettiğim kavga; “Yıllardır kendimi kontrol etmeye çalışıyorum ama ne için?” sorusunu sormama sebep oldu. Karşılaştığım adam da; hiç benim beğenmeyeceğim karakterde olmasına karşın adeta ona hayvani dürtülerimin uyanmasına sebep oldu. Böylece çok eşlilik tekrar başlamış oldu.
Çok-eşli veya çok-aşklı yaşamla ilgili kitap, makale, blog vb. okudun mu hiç? Açık ilişki yaşayan (yani, ilişkideki herkesin başka partnerlerin varlığını bildiği ve böyle bir anlaşma yaparak ilişki kuran) tanıdığın kimse var mı? Bu insanlarla hiç konuştun mu? Onlardan öğrenmek isteyebileceğin bir şey var mı?
Evet bu konuyla ilgili makale ve bloglar okudum.
Bir arkadaşımın yaşantısı açık ilişkiye benziyor. Eşiyle aralarında bir anlaşma var başkalarıyla ilişki yürütmek adına. Ancak eşler diğer kişileri bilmiyor ve sayılarını da bilmiyor.
En çok sayıyı sınırlı tutabiliyorlarsa bunu nasıl sağladıklarını sorardım sanırım. Çünkü bana göre nerdeyse her erkek aday ilişki yaşamak için. Tabi kriterlerimiz uyarsa. Öyle tip, boy, kültür gibi şeyleri hiç ayırt etmiyorum. Sadece konuşabileceğim frekansta olmalı ilk ilişki için. Bu gibi şeyler yaşıyorlar mı onu sorardım. Ayrıca açık ilişkinin ana ilişkiye katkısını sorardım kesinlikle.
Kendi ilişkilerinde cinsel sağlık güvenliğini nasıl sağlıyorsun?
Bu konu hakkında hiçbir tedbirim ya da endişem yok. Evet bahse konu hastalıklar çok ciddi sonuçlar doğurabilir ancak eşimin de daha önce böyle eylemleri olduğunu, onun da böyle bir endişe taşımadığını biliyorum. Bahane ya da iyi bir gerekçe olmayabilir kabul. Ama benim görüşüm, saçma ve mantık dışı olsa bile, hayatın en önemli en gizli ve en rahat geçirilmesi gereken anlarını adeta check-up yapar gibi araştırarak kurcalayarak kendimi baştan endişeye boğarak geçirmeyi anlamsız buluyorum.
Aslında benim sorum eşinle veya ahlakla ilgili değildi. Kendi sağlığını ve birlikte olduğun diğer insanların sağlığını soruyordum. Cinsel sağlığını göz önünde bulundurmak için birçok sebebin olabilir: kazara bir hastalık kaparsan bütün ilişkilerinin açığa çıkma riski mesela, veya bulaşıcı bir hastalık sebebiyle cinsel hayatının kalıcı olarak aksaması veya zorlaşması gibi. Partnerlerin prezervatif kullanıyorlar mı? Sen kullanmalarını talep ediyor musun? Bu konudaki tavırları ne? Senden, diğer partnerlerinleyken korunmanı talep ediyorlar mı mesela?
Prezervatif hiçbiri kullanmıyor eşim hariç. Ben istesem de kullanmak istemiyorlar ki ben de istemiyorum. Diğer partnerlerimle de korunmamı talep eden olmadı.
Cinsel yolla bulaşan hastalıklar hakkında bilgi sahibi misin? Böyle bir hastalığa sahip bir tanıdığın var mı?
Evet cinsel hastalıklar konusunda bilgi sahibiyim. Sonuçlarının neler olabileceğini de biliyorum. Böyle bir hastalığa sahip tanıdığım birisi yok çevremde. Teorik olarak evet, ilişkiye girmeden önce bir takım testler vs. yapılmalı ki, karşımdakinde yada bende varsa bulaşmasın. Fakat gerçek yaşamda bu teoriye uyacak kimseyi bulamadım ben. Yani partnerlerimin de kesinlikle böyle bir talebi olmadı. Olsaydı yaptırırdım tabii ki.
Arada gözden kaçırdığımız bir şey var bence. Ben ve partnerlerim, günlük yaşamın sıkıntılarından sıyrılmak, birkaç saat de olsa her şeyi bir kenara bırakıp keyif almak istiyoruz. İçlerinden bir tanesi bile hastalık endişesi taşımadı. Hiçbirinin ilk eş/sevgili dışı ilişkisi ben değilim. Benim için de öyle, ilk değiller. Bu konuyu çok bağlayabileceğimi sanmıyorum. Demeye çalıştığım, herkes koşulsuz şartsız kaygısız ilişki arıyor. Bu kadar irdelemeye girmeme sebebimiz bunlar sanırım.
Bir de yine kendi görüşümü paylaşayım. Hepimiz şu veya bu sebeple öleceğiz. Yediğimiz içtiğimiz her şeyin inanılmaz zararları var ve bunlar için bile herhangi bir tedbir almıyoruz. Çocuklarımıza bebeklerimize yedirdiğimize dikkat ediyoruz desek bile etmiyoruz edemiyoruz. Bir noktada kontrolümüzden çıkıyor mutlaka.
Cinsel hastalık evet önemli ama şöyle düşünüyorum, kalp krizi riski var diye sigara, siroz olursun diye içki içmeyi bırakıyor muyuz? Ucunda hastalık riski olsa da partnerlerimin yarısı başkalarıyla ya da benle ilişki yaşamayı bırakmazlar diye düşünüyorum.
Bu kısım çok tepki çekecektir eminim ama ne ben ne partnerlerim böyle bir endişe içinde değiliz.
Önceden sormuş olmam gereken bir soru aslında: Partnerlerinin üçüyle iş yerinde tanıştığını söylemiştin. Diğerleriyle nerede ve nasıl tanıştınız?
Her şeyin başlangıcı olan “O adam” sayesinde yıllar sonra ilk kez evlilik dışı ilişki yaşadığım adamla tanıştım. Aslında bir grup seks yaşanacaktı fakat “O adam” bizim günümüzü mahvedebilir diye baş başa görüşme kararı aldık böylece tanıştık. Onun etrafından 4kişi bahsi geçen ilişki yaşadığım/konuştuğum kişiler. Bir tanesi de, bir ürün teslimi için iş yerime gelmişti. O gün göz koymuş zaten. Ama ben bunu epey bir zaman sonra öğrendim. O arada mesajlaşmaya başlamıştık. Böylece partnerlerime dahil olmuş oldu.
Kendi deneyimlerini anlattığın bir blog açmak istediğini söylemiştin. Neler paylaşmak istiyorsun bu blogda?
Blog açmak istememdeki sebep tamamen özel hayatımı paylaşma isteğimden kaynaklanıyor. Tabii ki partnerlerimin iznini aldım paylaşmak için. Şu an talep içeriğin pornografik olmasından yana. Ben de öyle mi olsun yoksa sadece duygusal durum mu paylaşsam bilemedim.
Blogla ilgili kafam çok karışık olsa da, genel olarak 18+ içerikli olacağı ve sanırım biraz pornografik olabileceği kanısındayım. Etrafımdaki ve olayın parçası olan bireyler “açık açık her şeyiyle argo tabirlerle” anlat diyor. Bense eşimle bile takma isimlerle konuşurum. En kötü ihtimalle seninki benimki deriz. Şimdi bu bana ters geliyor biraz. Ama yine de kendime uyarlayacağım bir şekilde. Sanırım olayları dakikası dakikasına anlatmak yerine o anki duygularıma yoğunlaşacağım.
Blogu hazırlamaya başladım şu adreste: conf.zyrosite.com
Çok bir şey yazmadım sadece giriş yaptım.
Sence peki, blogda dedikleri gibi pornografik olmak ne kadar doğru? Senin yaşını, memleketini, dünya görüşünü bilmiyorum. Sıradan bir okur olarak ne okumak isterdin?
Uzun ve doyurucu bir cevap istiyorum sakin kafayla yaz lütfen.
Ben tabii ukalanın teki olduğum için Canan’ın bu sorusuna uzun uzun yanıt verdim gerçekten de.
İçerikle ilgili Greta’nın “porno mu erotika mı” yazısını önererek başladım. Özellikle, “pornografik” veya “açık açık” yazılmasının blogun amacını belirlemeyeceği, blogun amacını ayrıca belirlemesi gerektiğini söyledim. Kendi beklentilerim açısında “o anki duygularıma yoğunlaşacağım” kısmını daha ilginç bulduğumu da ekledim tabii ki.
Daha somut öneriler de yaptım, bir okuyucu olarak neler öğrenmek isteyebileceğimle ilgili. Ama bence en önemli lafı en sonda söyledim ve diğer söylediklerimi de anlamsız kılıyor:
İlk söylemem gerekeni son olarak söyleyeceğim: Lütfen erkeklere akıl danışmayı bırak. Konuşabileceğin tanıdığın bir kadın varsa onunla konuş. Sonrasında da bloga birkaç şey koyduktan sonra 5harfliler.com ile iletişime geç. Erkekler (ben de dahil) seni yanlış yönlendireceklerdir blog içeriğiyle ilgili.
Canan’ın blogunun başlığı Güven ve Özgürlük. Adresini de tekrar vereyim: confidenceisfreedom.zyrosite.com . Blog şöyle başlıyor:
Herkesin hayatı kendine göre “Anlatsam roman olur” tarzında ilerliyor tabii ki.
Benimki de böyle bir hayat. Ama birinci, herkesin bildiği hayatımın dışında; sınırlı sayıda kişinin bildiği ve gizliden yürüttüğüm ve zamanımın çoğunu buna harcadığım ikinci bir hayatım var.
Zannedilenin aksine bu bir “Gündüzleri insan geceleri vampir” hikayesi değil. Tam tersi! Geceleri evli ve çocuklu bir kadın; gündüzleri ise karmaşık aşk hayatını yönetmeye çalışan bir kadın.
Birkaç gün önce başladığım söyleşi dizisinin ikinci bölümündeyiz şimdi. Canan Irmak 30’lu yaşlarında, evli ve iki çocuk annesi. Bana mesaj attığında “yaklaşık altı ay önce seks bağımlısı olduğunu keşfettiğini” söylemişti. Canan bir blog açıp kendi deneyimlerini paylaşmak istiyor. Bense burada kendi kaygılarımı ona dayatıp kendi özgüvensizlik sorunlarımı çözmeye çalışıyorum. İlk söyleşide, Canan’ın çok-eşlilik deneyimine giriş yapmıştık. Bu ikinci söyleşide, olayın duygusal boyutlarına odaklanmak istedim.
Duygusal ilişkilerinle cinsel ilişkilerin arasındaki bağlantı nasıl?
Duygusal olarak aynı frekansta olmadığım, yada kendime dair bir şey paylaşamadığım kimseyle bu konularda ne konuştum ne de birlikte oldum.
Mutlaka bir paylaşımım olmalı. İster kafalar uyacak de ister başka bir şey. Bir şekilde kendimi anlatmalıyım karşımdakine. Sadece iki kişiyle sırf ilişki olsun diye ilişkiye girdim ve tekrar görmeyeceğim insanlardı.
İlişkilerinin süresi hakkında biraz bilgi verebilir misin bir fikir edinmem için. Aylarla mı ifade ediliyor? Hafta mı? Çok daha uzun süren var mı?
Şu anki ilişkilerimin bir kısmı aylar bir kısmı haftalarla ifade edilebilir. Öyle çok uzun zamandır süregelen ilişkiler değil. Yalnız bu 10 kişiye dahil olmayan birisi var. Onunla bir 10 sene kadar önce ilişki yaşamıştık. Şu anki durumumuz dostluk.
Partnerlerinin, hiç cinsellik içermeyen zaman geçirmek gibi bir talebi oldu/oluyor mu? (Sinemaya gitmek, yürüyüşe çıkmak, dans etmeye gitmek vb.) Sen nasıl yanıt verdin?
Öyle bir taleple karşılaşmadım hiç maalesef. Gerçi olsa da karşılayabilir miyim bilmiyorum.
Ben çalıştığım için ve evli olduğum için, haftasonu ve gündüz saatlerinde fırsat buluyorum. Sabah bir kahvaltı yapıyoruz. Sohbet ediyoruz. Sonrasında direkt olarak cinsellik. Onun haricinde bir etkinliğimiz olmuyor.
Eşinle ve partnerlerinle duygusal paylaşımının nasıl? Dertlerini, kaygılarını kimlerle paylaşıyorsun? Kişisel sorunlarını çözmek için kim sana destek veriyor? Nasıl?
Eşimle epeydir duygusal bir paylaşımım yok. Diğerleriyle de şu an 4 kişiyle her türlü derdimi paylaşıyorum. Ama karakterim sormadan gelen tavsiyeye karşı katıdır. Çok akıl danışmam. Havadan verilen aklı da kolayca kabul etmem.
Partnerlerin kendi kişisel dertlerini seninle paylaşıyorlar mı? Ya da, paylaşmak istiyorlar mı? Sen, paylaşmalarını ister miydin?
Neredeyse hepsi sohbet sever. Zaten ana kriterim sohbet edebileceğim kişiler. Kimisi her derdini açıyor, kimisi daha önceki maceralarını anlatıyor. Kimisi soru soruyor neden böyle oldu gibi? Akıl almak isteyen oluyor. Ama genel sohbetlerimiz hep cinsellik etrafında dönüyor.
Evet ben isterim kişisel sorunlarını paylaşmalarını, ancak iki taraflı olarak çok derin sohbet edersek bağ kurarız diye çekiniyoruz.
Duygusal anlamda kendini tatmin olmuş hissediyor musun (Partnerlerin sana yeterince ilgi alaka gösteriyorlar mı?)
Ben bir seks bağımlısı olduğum kadar ilgi bağımlısıyım da. Gün boyu bana mesaj atanlar var. Onlar sayesinde evet tatmin olmuş hissediyorum. Aslında bence olması gereken; normal arkadaşlık, dostluk kurmak; bunun yanında da bonus olarak seks yapmak. Yani evet bağımlıyım ama sırf seks olsun diye yapmayı da uygun bulmuyorum. Her zaman söylerim, bir şekilde ruhuma dokunamayan insan bedenime dokunamaz.
Bahsettiğin ilişki modeli, bir ana ilişkinin etrafında birçok ikincil ilişkinin olduğu bir çok-aşklılık modeline benziyor. (Gerçi çok-aşklılıkta bu modelin tanımında tüm bireylerin durumun net olarak farkında olmaları ve açıkça rıza göstermeleri gerekir.) Bu birincil/ikincil türü model kullanan insanlar, bazen birincil ilişkilerinde haftada birkaç gün “izin günü” anlaşması yapabiliyorlar; böylece ikincil ilişkilerini güçlendirmek için de her hafta birkaç gece ayırabiliyorlar. Böyle bir şeyi denemek ister miydin? Sence eşinle olan ilişkine olumlu bir etkisi olur muydu? Diğer ilişkilerine nasıl bir etkisi olurdu?
Kesinlikle denemek isterdim. Bana katkısı olurdu çünkü bütün ilişkilerimi daha rahat yaşardım. Böylece bu ilişkileri döndürmek için girdiğim stres azalırdı. Diğer ilişkilerim güçlenir miydi??? Orası biraz şaibeli. Çünkü neredeyse hepsi evli ve böyle bir rutine giremezler. Eşimle olan bağımı nasıl etkilerdi açıkçası bir fikrim yok. Ama bu özgürlüğü bana sağladığı için memnuniyetim ve saygım artardı ona karşı.
Bu konuyu toparlamadan önce, son bir soru daha sormak istiyorum. Genellikle “bağımlılık” sözcüğünü sağlık sorunları için, yani tedavi edilmesi gereken bir şey olarak kullanıyoruz. İlk mesajından beri kendini “seks bağımlısı” olarak tanımladığın için soruyorum: Cinsel dürtülerinin normal hayatî ve sosyal işlevlerine mani olacak düzeyde olduklarını düşünüyor musun? Bu teşhisini doğrulatmak için bir uzmanla görüşmeyi düşündün mü?
Evet günlük yaşantımı epey zorluyor. Her baktığım erkek için acaba nasıldır diye düşünüyorum. Gün boyu seks ya da bağlantılı şeyler düşünmek çok zor. Her an bir ilişkiye hazır gezmek de öyle. Oldum olası erkeklerle olan arkadaşlığım normal arkadaşlık sınırlarına sığmadı. Çünkü devamlı flörtleşme halinde oluyorum. Birkaç uzmana danıştım. Bağımlılığımı onayladılar. Ancak tedavi edilmesini ister miyim o noktada emin değilim. Tanıştığım, ilişki yaşadığım kişilerin çoğu bunun bulunmaz bir nimet olduğunu ve tadını çıkarmam gerektiğini söylüyor. Bu taraftan bakınca da, evet, kadınların çoğu cinsel ilişkilerinden acı dolu tecrübelerle ayrılıyor, orgazm yaşayamıyor, cinselliği yanlış tecrübe ettikleri için insanoğlunun en önemli aktivitelerinden biri olan bu konuda doyuma ya da hazza eremiyorlar. Bense bunu defalarca; üstelik acıdan da haz duyarak, neredeyse gün boyu yaşıyorum. Ve bununla mutluyum sanırım. Tedavi istememe sebebim bu yüzdendir. Eksileri de çok ama artıları da :)
İlk söyleşiyi sıfır yorumla sonlandırmıştım. Bu yazışma esnasında aklıma gelen birkaç şeyi paylaşarak bitirmek istiyorum bu söyleşiyi. Üçüncü ve son söyleşide daha teknik/pratik ve belki daha kişisel sorular soracağım.
Öncelikle, on bir partner yüksek bir sayı benim için. Son on yıldır açık ilişki deneyimlerimde eş-zamanlı olarak en fazla beş partnerim oldu (ki bunlardan bir kısmını çeşitli sebeplerle çok seyrek görüyordum). Ancak evlilik şartları altında ve sırf haftasonu kahvaltılarıyla düşününce, eşinden başka elinin altında 10 müsait erkek olması çok da yüksek bir sayı olmayabilir. Canan’ı şahsen tanımıyorum. Bu kırk mesaj dışında da başkaca bir bilgim yok onun hakkında. Ancak yanıtlarında sadece yüksek libidolu bir dönem yaşayan bir kadın görüyorum. Bir kadının yüksek libidosu olmasında, bunu kabullenip harekete geçmesinde ve deneyimlerini başka insanlarla paylaşmak istemesinde hiçbir tuhaflık yok. (Gerçi, cinsel sağlık hususunu açmak istiyorum sonraki söyleşide.)
Üstelik, cinselliğini benimseyip üstlenen bir kadından öğreneceğimiz birçok şey olabilir. Blogunu merakla bekliyorum açıkçası.
Geçen hafta Canan Irmak bana bir e-posta yolladı ve “yaklaşık altı ay önce seks bağımlısı olduğunu keşfettiğini” ve “benim gibi birinin varlığından bir kesim insanı haberdar etmek, varsa görüşlerini almak ya da bana önerilerini öğrenmek” amacıyla bir blog açmak istediğini söyledi. Benden de görüş istiyordu.
İlk mesajlarında “yaşadıklarım normal değil çoğu insanın hayali almiyor hatta yasamadan yada görmeden inanmam diyenler varken bunu anlatmak istiyorum” dediğinde, açık konuşmam gerekirse hiç etkilenmedim. Benim gibi yaşadığı her cinsel ilişkiye performans kaygısıyla başlayan birinin bir başkasının “doymak bilmeyen dürtülerin verdiği inanılmaz skorlar”ına merak duymayacağı aşikar. Sonrasında şöyle düşündüm: Şu veya bu sebeple sık sık cinsel ilişki yaşayan ve birçok cinsel partneri olan bir kadın deneyimlerini paylaşmak istiyor. Eğer ben de erkek cinselliğiyle ilgili yüz elli tane yazı yayınladıysam bu blogda, bu kadına sormak isteyeceğim milyon sorum olmalı. Yani sonuçta “Ben bu kişiye nasıl yardımcı olabilirim?” aptal sorusunun yerine “Bu kişi bana nasıl yardımcı olabilir?” sorusunu geçirince, Canan’ın da desteğiyle, ortalık daha eğlenceli oldu. İşte bu röportaj dizisi de böyle ortaya çıktı.
İlk konumuz, Canan’ın çok-eşlilik ve çok-aşklılık deneyimi.
Şuna dikkat çekerek başlamak istiyorum: Canan 31 yaşında, evli ve 2 çocuk annesi.
Partnerlerin birbirinden haberdar mı? Birbirlerini tanıyorlar mı?
Partnerlerimin birbirinden haberi var eşim hariç. Eşimin olaylara ait hiçbir bilgisi yok.
Ama diğerleri birbirlerini tanıyorlar aynı çevrenin insanları hatta akrabalıkları var uzaktan. Burda bahsi geçen 5 kişi. Kimisiyle henüz bir şey yaşamadım. Ama belli aralıklarla konuşuruz düzenli olarak. Ayrıca iş yerimden bu konuları konuştuğum/yaşadığım 3 kişi var. İsmen olmasa da şirket içinde 3 kişi olduklarını biliyorlar. Ve bunlardan bağımsız 2 kişi daha var. Bu saydığım 10 kişi birbirinden haberdar.
Eşinden bu bilgiyi saklamak sana kendini nasıl hissettiriyor? Günün birinde onunla paylaşmak ister misin, yoksa sırrın olarak kalmasını mı istersin? Eğer öğrenirse nasıl tepki vereceğini tahmin ediyorsun?
Eşimle zaten güllük gülistanlık bir ilişkimiz yok hatta bu tür ilişkilere başlamadan önce boşanma fikri uyandı. O yüzden saklamaktan rahatsız olmuyorum. Vicdan azabı dersen hiç yok.
Paylaşmak istemem kesinlikle. Evli insanların da bireysel özel yaşantıları olması gerektiğini düşünüyorum. Tabii ki tepkisi boşanma olur. Ancak boşanma olsa da bu sebeple olmamalı.
Diğer partnerlerin durumu nasıl idare ediyorlar? Kıskançlık hissediyorlar mı?
Diğer partnerlerimin neredeyse hepsiyle günlük ya da haftalık düzenli sohbetlerimiz var. Birden fazla kişiyle olmam yarısını rahatsız ederken diğer yarısı bundan zevk alıyor gibi. Doyumsuz olmam, her koşula her isteğe açık olmam zevkli geliyor. 10 kişiden 3’ü bekar. Bekarlardan ikisi kıskançlık yapıyor hemde had safhada. Bazen sorun oluyor bu sebeple tartışıyoruz ancak kişiliğimi bildikleri için çok sorun etmemeye çalışıyorlar. Evli olanlarda zaten kıskançlık olmuyor. Sadece bir kısmı tek bir partner seçmem gerektiğini onunda kendileri olmasını istiyorlar. Ancak en çok tartışılan konu tabii ki kimin daha iyi olduğu.
İlla ki tek partner seçme konusunda: Sen partnerlerinden herhangi birinin tek başına cinsel açıdan seni tatmin edebileceğini düşünüyor musun?
Sadece bir kere böyle bir durum oldu. Ama aynı kişiyle ikinci görüşmemde aynı etkiyi alamadım. Maalesef benim doyumsuz kişiliğim çizgiyi hep yukarıya taşıdığı için sorun oluyor. Ama arada bir ince çizgi var. Bağımlılığımın bana yaptırdığı bir şey bu. Daha doğrusu her gün ilişkiye girdiğimde bu kadar kesin olmazlarım yok. Ama ilişkim düzenli olmazsa evet. Tek bir kişi tatmin edemez.
Partnerlerin cinsel açıdan kendilerini geliştirebilmek için sana akıl danışıyorlar mı? Ne istediğini, neyin seni heyecanlandırdığını açıkça onlarla paylaşabiliyor musun? Yoksa el yordamıyla ve yavaş yavaş mı keşfediyorlar?
Genelde görüştüğüm kişilerin kendilerine dair görüşleri var. Bir kısmı sadece kendi bildiğince beraber olmak istiyor. Bazı limitleri aşmak tabuları yıkmak kolay değil tabii ki. Ortak merakları, bir kadın bir erkeği en çok ne kadar arzulayabilir? Bununla ilgili sorular ve eylemler oluyor. Ancak çoğunun kendi bedeniyle ilgili bilmedikleri noktalar var. Hiç dokunulmamış bölgeleri ya da haz alacağını düşünmedikleri bölgelerden haz aldırıyorum. Böylece geliştirmiş oluyoruz kendilerini. Çok az kişi fantezi yapmak yada geliştirmek istiyor.
Orgazm olmana rağmen tatmin olmadığın, “aradığım bu değil” dediğin bir durum oldu mu? Olduysa, detaylıca anlatabilir misin? Neler yaşandı? Kim ne yaptı? Ne seni rahatsız etti veya ne eksikti? Partnerin ne hissetti? vb.
Evet, defalarca bunu yaşadım. Mesele şu ki daha öncede söylediğim gibi doyumsuzum. Hele de bir bira dahi olsa alkol aldıysam. Orgazm olmak erkeklerden çok farklı kadınlarda. Tabii kadınlarda da kendi içinde farklılık gösteriyor. Kimi kadın aynı erkekte olduğu gibi dinlenmek kendini salmak isterken kimisi de benim gibi üst üste yaşamak istiyor. Genelde bu durumla karşılıyorum. Ben devamını isterken karşımdaki doyuma ulaştıysa hem sinirleniyorum hem de karşımdakini tekrar ikna çabasına giriyorum. Netice pek istediğim gibi olmuyor. Karşımdakilerin bu durum karşısında üzüntü içine girdiğini görmedim şimdiye kadar. Herkes benim ulaştığım rekor boşalma sayısından ötürü koltuk kabartırken; ben henüz doyuma ulaşmamış olduğumdan amacımı gerçekleştiremeden günü bitirmiş oluyorum.
Şimdiye kadar beni tatmin edemediği için üzülen erkek çıkmadı maalesef.
Sen, partnerlerini tatmin ediyor musun? (Bunu açıkça sordun mu?)
Her birlikte olduğum erkeğe açıkça sorarım. Şu ana kadar beni tatmin edemedin, yarım kaldım, umduğum gibi değildi gibi cevaplarla hiç karşılaşmadım. Hatta açık açık 1’den 10’a kadar puanlayın dediğimde 7’den aşağı not almadım.
Erkeklerin kendi bedenlerini tanımadıkları çok doğru. Ancak erkekler genellikle kadın bedenini de pek tanımıyorlar. Sorum şu: Cinsel ilişki sırasında senin tatmin olmandan kim “sorumlu” oluyor? Sen kendi ihtiyacın olanı yapıyor veya yaptırıyor musun? Yoksa partnerlerin seni neyin heyecanlandırdığını keşfetmek için çaba sarf ediyorlar mı? Ne gibi şeyler yapıyorlar?
Kesinlikle hem erkek hem de kadınlar kendi bedenlerini tanımıyor. Çok nadir de olsa tanıyanlar var tabi. Ben kendimi çok iyi tanıdığımı, ne olmazsa orgazm olamayacağımı ya da boşalamayacağımı biliyorum. Bunu neyin sağlayacağını karşımdakinin ilk seferde bilme şansı yok. O yüzden her görüştüğüm kişiye iplerin benim elimde olması gerektiğini söylerim. Ancak burada da bir ince ayrıntı var. Kesinlikle karşımdakinin isteklerini gözardı etmem. Kendi düzenimin içine onları da eklerim. Böylece her iki taraf da mutlu ayrılır. Dikkatinizi çekerim, tatmin olmuş demiyorum; mutlu diyorum.
Hiç seni tekrar aramayan, telefonuna çıkmamaya başlayan veya açıkça görüşmek istemediğini söyleyen oldu mu? Nasıl oldu? Neden? Sen nasıl idare ettin olayı?
Şimdiye kadar öyle bir durum olmadı. Yani ilişki yaşadıktan sonra olmadı. Her tanıştığım erkeğe bundan emin olup olmadığını sorar, hareketlerini ölçerim. Kimileri sırf heyecanı yaşamak, beni merak ettiği için birlikte olmak istiyor ama fıtratında çok-eşlilik (aşklılık) yok. Böyle birisini uzun ısrarlar sonucu (fazla ilgiden bezdirme yöntemiyle :) ) kendimden uzaklaştırdım. İlişki sonrası kimseyle öyle bir duruma düşmedim. Ancak, ilginin ilişkiye kadar aşırı yoğun, ilişkiden sonra oldukça sığlaşması doğrudur. Bir köprüyü geçene kadar durumu var. Bununla çok karşılaştım. Ve bunu sevmiyorum. Hayatımın bu kısmı benim için özgürlükler ülkesi. Ve bu ülkede yalan, kandırma vb. olmamalı.
İyi, sağlıklı bir ilişkiyi nasıl tanımlarsın? (Cinsel deneyimi değil, partnerlerinle kurduğun ilişkiyi kast ediyorum.)
Bir kere bence selamlaşma olmalı. Yani şunu kastediyorum tabiri caizse sadece kabardığı zaman değil, arada bir sadece insan yönüm için hatırımı sormalı. Yani cinsiyetim cinselliğim ve bu konudaki hünerlerim için değil insan olarak önemsemeli beni. Bunu sağlayamadığım biriyle zaten öyle bir paylaşım içine giremem.
İyi bir ilişkiyi selamlaşmayla sınırlandırmana çok şaşırdım. Yani, cinsel ihtiyaçlarına yanıt verdiği sürece, yalnızca hatırını soran partnerlerin olması senin için yeterli mi olurdu mutlu bir aşk hayatın olması için?
Evli olmamdan kaynaklı olabilir bu sanırım. Çünkü hep hayatımda olan bir erkek zaten var. Ayrıca selamlaşmanın ötesi sohbet/dertleşme elbette olabilir ama daha ileri samimiyetler evliliğime zararlı olur. Aşk inanmadığım bir kavram. O yüzden öyle bir tanımlamada bulunamıyorum.
Peki, bu söyleşinin son sorusu: Bu 10 partnerine nasıl hitap ediyorsun? Sevgili? Arkadaş? Başka bir şekilde? Onlar seni ne olarak görüyorlar?
Aslında öyle bir sınıflandırmam yok. Ama arkadaş desek çok yanlış olmaz. Onlar beni direkt olarak eskort gibi görüyorlar diye düşünüyorum. Ancak arkadaşlık diyorlar onlarda genel olarak.
Tabii ki Canan’ın söyledikleriyle ilgili aklımdan geçenleri de paylaşmak isterim. Ama şimdilik üç-beş soruyla onu anladığımı iddia edemem. O yüzden de ahkam kesmeden (mansplaining) önce birkaç söyleşi daha yapmak istiyorum.
Dönemsel olarak hayallerimi süslemiş kişilerin belli başlı özelliklerinden biri de sormaya gerek kalmadan hisleri ve istekleri algılayabilmesiydi.
Uzun arayışlar, denemeler ve daha uzun açıklamalar sonucunda doğru partner olduğunu düşündüğüm kadınla görece düzenli bir hayat kurdum. Akşam olup herkesin eve gittiği saatlerde yatağımızda buluşur, sevişir ve sohbet ederdik. Her gece bir hayalin pençesindeymiş gibi gelirdi. Çünkü sabah olup kalktığımda o çoktan uyanıp gitmiş ve benim haricimdeki hayatına adapte olmuş olurdu. Daha doğrusu benim tahminlerim bu yöndeydi. Aslında gün içinde ne yaptığına dair hiçbir fikrim yoktu. Öğle yemeğinde veya toplu taşımalarda aklıma geldiğinde ise gözümde canlanan hep koluma yatarken bana gülümseyişi olurdu. Düşlerimde o kolun farklı versiyonları da vardı tabi. Daha kıllı, daha kaslı, daha rahat… Onu başka türlü hayal edemeyişim, kafamda gecelere sadık bir orospu profili çizerdi. Akşam olup evine döndüğünde, gözümde canlanan kadını kendi kolumun altında bulmak bütün günü değersiz kılardı. Fakat yine de “bir şey eksik” uğultusundan kurtulamazdım.
Bir gün onu uykusunda izlerken aslında hiç uyumadığına dair bir hisse kapıldım. O an kafamda şimşekler çaktı. Bunca düşsel anın içinde bu kadının rüyalarına dair en ufak bir fikrim yoktu! Uyurken neler yaşadığını, neler hissettiğini anlayabilmek için bütün gün kafa patlattım. Sonuç bir hiçti. Akşam olsun diye bekledim. Belki üç gün sonra akşam oldu. Gülümsemesiyle kapıdan girdi. “Hayır hayır!” dedim. Bu sefer beni düşüncelerimden uzaklaştıramayacaksın. “Rüyalarını anlat bana.” Sesimde anlamlandıramadığım bir coşku vardı. Şalını boynundan çözmekte olan eli dondu kaldı. Bir süre bana baktıktan sonra hiçbir şey söylemeden hareketine devam etti. Geç olmuştu. Soyundu. Bir süre anlattıklarımı dinledi. Güldü. Sonra uyuduk. Ben bütün gün düşündüklerimi çoktan unutmuştum.
Gecenin bir vakti uyandırdı beni. Başucundaki gece lambasının ışığında yüzü solgun görünüyordu. “Seni gördüm.” dedi. “Sabah olmuştu. Sen gitmek istiyordun, ben de gitmeni. Bir kalp kırdığında bütün rotalar silinir aklından, nereye gideyim ki, dedin bana.” O ana kadar giyinik olduğunu fark etmemiştim. Kalktı, şalını boynuna sarıp sessizce çıktı. Ben de bütün bunların bir rüya olduğu düşüncesiyle uykuma devam ettim.
Alakasız nesneleri cinselleştirmek bende her zaman daha farklı bir his uyandırmıştır. Mesela makyaj fırçasının tenimdeki hareketinin yarattığı iç gıdıklayıcı etki bunun en büyük örneği olabilir. Hatta ayna karşısında çıplak halimi seyrederken bir süre sonra keyif almaya başlamamı da buna dahil edebilirim. Şimdi, neredeyse ezbere bildiğim bir mekanda gerçekleşen cinsel aktivitenin nesnelerle bağlantısını göz önünde bulundurarak son deneyimimi size aktaracağım.
Bir dövme stüdyosu düşünün. Dikdörtgen şeklinde ve işlemin gerçekleştiği alan diğer kısımdan siyah bir perdeyle ayrılıyor. Deri dövme koltuğunda saatlerce üzerimdeki beyaz lambaya bakarak yattığım zamanlar oldu. Tenime sık sık batan iğnenin bana keyif verdiğini söyleyemeyeceğim, bu sebeple aslında biraz bunaltıcı bir mekandı benim için. Ta ki bir gün sabaha karşı evsiz kaldığımda o koltukta uyukladığım güne kadar. Yanımdakinin nefes seslerini duyamayacağım yükseklikteki müzikle beraber, iki vücudun birbirini ısıtması bir süre sonra o stüdyoyu huzurlu bir alan haline getirdi. Hadi stüdyoyu bir kenara bırakayım gözüme batan o beyaz ışığın yalnızca duvara yansıyarak yarattığı loşluk ve daha öncesinde acı çekmek için uzandığım rahat siyah koltuk birleşince kafamda mekanı nitelemek için kullandığım sıfatlar değişiverdi. Fark ettiyseniz hala cinsellikten bahsetmedim.
O günden sonra stüdyo kendimi daha rahat hissettiğim geniş bir alan haline geldi. Ki bu durum, partnerim bana elini uzattığında dans etmek istediğine dair bir bağlantı kurmama sebep oldu. Sonuçta o mekanda sadece dövme ve piercing yapılmadığını bir önceki dersimize öğrenmiştik. Lakin tutulan elimle birlikte ayağa kalkan bedenim tanıdık koltuğa ilerleyip üzerine bir de perde çekildiğinde, ilk kez aklımda daha önce kurulmamış bir bağlantının sinyalleri gezindi. Deri koltuğun üzerine atılmış yün kazağım ise orayı bilindik halinden çıkarıp aşina olduğum başka bir dokuya çevirince, karşımda duran aynada gördüğüm yansımayla, cinselliğimde yer alabileceğine dair en ufak bir fikrim olmayan pek çok unsurun ne kadar tamamlayıcı olabileceğini anlamış oldum.
En ufak ses veya dışarıdan bir hareketle bile gerginliği artan ben, ilk kez yerimi yadırgamadan yatak haricinde bir yerde tecrübe kazanmış oldum. Alakasız olduğunu düşündüğüm başka şeylerin farklı fonksiyonlarda nasıl kullanılabileceği ile ilgili merakım sürüyor. Kendi fikirleriniz varsa paylaşmanızdan memnuniyet duyarım.
